هدف یک معاهده بین المللی این است که صنعت کشتیرانی را تا سال 2050 انتشار گازهای گلخانه ای را به صفر برساند.

در ماه اوت یک کشتی باری معروف به اقیانوس پیکسیس به راه افتاد - به معنای واقعی کلمه - این کشتی که حدود 750 فوت طول دارد، با یک جفت بادبان ساخته شده از فولاد و پلاستیک تقویت شده با الیاف برای مهار نیروی باد در سفر طولانی از شانگهای به پاراناگوای برزیل، مجهز شده بود.

Simon Schofield مدیر ارشد فناوری در BAR Technologies، شرکت مستقر در بریتانیا که بادبان ها را طراحی کرده است می گوید: Pyxis هنوز از موتور سنتی خود استفاده می کند، اما همراه با تصمیم گیری های دقیق مسیریابی، بادبان های جدید آن به کاهش میزان سوخت سوزانده شده در سفرهای بین المللی کمک می کند.

شوفیلد می‌گوید: ما از همان عناصری استفاده می‌کنیم که صدها سال پیش انجام می‌دادیم، فقط آن را به روشی کارآمدتر انجام می‌دهیم.

شوفیلد مهندس باسابقه مسابقات نخبگان قایق‌رانی، به تأسیس فناوری‌های BAR در سال 2016 کمک کرد، به این امید که دیدگاه‌های جذاب کشتیرانی بتواند از جمله ابزارهایی باشد که به مدرن شدن صنایع دریایی برای مقابله با تغییرات آب و هوایی کمک می‌کند.

کشتیرانی منبع جدی انتشار گازهای گلخانه ای است، به گفته سازمان بین المللی دریانوردی، آژانس بین المللی دریانوردی که بر ایمنی و امنیت نظارت دارد، ماهیگیری و کشتیرانی بین المللی و داخلی با هم بیش از 1 میلیارد تن گازهای گلخانه ای در سال 2018 ایجاد کردند که نزدیک به 3 درصد از کل انتشارات انسانی است.

با این حال این سفرها شریان حیات تجارت جهانی هستند: کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل تخمین زد که در سال 2021، کشتی ها حدود 11 میلیارد تن کالا را حمل کردند که بیش از 80 درصد تجارت جهانی را نشان می دهد.

کشتی پیکسیس، به عنوان یک نمونه برای سفر با بادبان خود توسط غول کشاورزی ایالات متحده Cargill اجاره شد، کشتی باری پس از ورود به برزیل، حدود 63000 تن کنجاله سویا را برای انتقال به لهستان برداشت.

بنجامین هالپرن بوم‌شناس دریایی در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا، می‌گوید اگر صنعت تغییر نکند، حجم انتشارات ناشی از حمل و نقل افزایش می‌یابد، او می‌گوید: همه پیش‌بینی‌های اقتصادی برای تجارت جهانی می‌گویند که تجارت جهانی‌تر ادامه خواهد داشت.

سازمان بین المللی دریانوردی یا IMO پیش بینی کرده است که انتشار گازهای گلخانه ای کشتیرانی در سال 2050 می تواند به 130 درصد از سطح سال 2008 برسد.

کیسی اوهارا دانشمند داده‌های حفاظتی در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا، می‌گوید: کشتی‌رانی می‌تواند با گرم شدن قطب شمال و عقب‌نشینی یخ‌های دریا، مناطق جدیدی از کره زمین را تحت تأثیر قرار دهد و به طور بالقوه مسیرهای کشتیرانی جدیدی را باز کند.

وضعیت موجود مثل همیشه نیست و این روند در یک روند صعودی خواهد بود و به طور بالقوه تأثیراتی را در برخی از مکان های دست نخورده تر در جهان خواهد داشت.

اوهارا می‌افزاید: درحالی‌که کشتی‌رانی تنها بخش کوچکی از کل تصویری است که بر اقیانوس‌های جهان تأثیر می‌گذارد، کاهش تنها بخشی از فشارها بر جانداران دریایی می‌تواند به اکوسیستم‌ها کمک کند تا در برابر سایر عوامل استرس‌زا، مانند آلودگی صوتی، ماهیگیری و توسعه سواحل انعطاف‌پذیرتر شوند.

که با هالپرن در سال 2022 مروری بر فشارهای ترکیبی بر سیستم های دریایی در بررسی سالانه محیط و منابع نوشت.

یک مطالعه گازهای گلخانه ای در سال 2020 توسط سازمان بین المللی دریانوردی شامل انتشار پیش بینی شده صنعت کشتیرانی تا سال 2050 است و این تحلیل سه سناریو اقتصادی و سوخت را تحت دو مدل ریاضی در نظر می گیرد: تجزیه و تحلیل لجستیک و تحلیل مدل گرانشی.

با در خطر بودن همه این موارد، 175 کشور عضو IMO اخیراً به اتفاق آرا به تصویب مجموعه‌ای بلندپروازانه‌تر از اهداف آب و هوایی رأی دادند. این اهداف جدید که در ژوئیه 2023 مورد توافق قرار گرفت، باعث می‌شود کشورها تا نزدیک به سال 2050 برای انتشار گازهای گلخانه‌ای خالص از کشتی‌های بین‌المللی تلاش کنند.

سطوح 2008، تا سال 2030، و حداقل 70 درصد تا سال 2040، انتشار باقیمانده را می توان با پروژه های حذف کربن یا ترکیب کربن متعادل کرد تا هدف صفر خالص را تکمیل کند.

دیلین مک کالو مدیر سیاست انتشار گازهای گلخانه ای در گروه حمایت از محیط زیست Ocean Conservancy می گوید که این سال نوری جلوتر از استراتژی قبلی IMO در سال 2018 است که هدف آن کاهش 50 درصدی انتشار کربن تا سال 2050 بود.

او می‌افزاید حتی این آخرین استراتژی نیز می‌تواند به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای زودتر نیاز داشته باشد تا در مقابل حتی به طور موقت بیش از حد معیارهای کلیدی گرمایش جهانی محافظت شود.

حمل و نقل چگونه می تواند به اهداف جدید IMO برسد؟ مک کالو می گوید، در کوتاه مدت، تعداد انگشت شماری از تغییرات فنی و عملیاتی می تواند تفاوت بزرگی در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ایجاد کند.

در ژوئن 2023، سازمان تحقیقاتی CE Delft که بر انرژی و حمل و نقل پایدار تمرکز دارد، مطالعه‌ای را منتشر کرد که نشان می‌دهد ترکیبی از اقدامات می‌تواند تحت شرایط خاص، انتشار گازهای گلخانه‌ای را 28 درصد به 47 درصد کاهش دهد.

اینها شامل کاهش سرعت کشتی‌ها به منظور سوزاندن سوخت کمتر، افزایش نیروی باد و مخلوط کردن درصد کمی از سوخت‌های جایگزین است.

اما دستیابی به عالی ترین اهداف صنعت احتمالاً نیاز به بازنگری بسیار بزرگتری دارد.

پرنیل دالگارد مدیر ارشد دولت، تجارت و تحلیل در مرکز کشتیرانی کربن صفر Mærsk Mc-Kinney Møller یک سازمان تحقیقاتی که با صنایع دریایی و انرژی کار می کند، می گوید یکی از تغییرات اصلی احتمالاً پذیرش گسترده سوخت های سبزتر خواهد بود.

بسیاری از کشتی‌ها در حال حاضر با نفت کوره سنگین کار می‌کنند، سوخت فسیلی که نسبتاً ارزان است و برای سوخت‌گیری در بنادر در دسترس است.

دالگارد می‌گوید دو رقیب اصلی جایگزین تا کنون متانول سبز و آمونیاک الکترونیکی هستند، اما هیچ‌یک از سوخت‌ها هنوز آماده پذیرش انبوه نیستند او می افزاید که تهیه متانول سبز در مقادیر مورد نیاز دشوار است و آمونیاک الکترونیکی خطرات ایمنی را به همراه دارد.

داهلگارد می گوید، عدم اطمینان در مورد سوخت - یا سوخت - در آینده در صنعت کشتیرانی چالش برانگیز است، زیرا کشتی ها معمولاً عمری تقریباً 25 ساله دارند، او می‌گوید: کشتی‌هایی که اکنون روی آب می‌آیند، همچنان در سال 2050 حرکت خواهند کرد.

بنابراین وقتی امروز یک کشتی را سفارش می‌دهید، باید به استراتژی خود فکر کنید تا در سال 2050 به انتشار کربن صفر - خالص - برسید.

علاوه بر آن سوخت‌های جایگزین باید هنگام ورود کشتی‌های سازگار در دسترس باشند و جسی فاهنساک مدیر پروژه کربن زدایی انجمن جهانی دریایی، یک سازمان غیرانتفاعی بین‌المللی، می‌گوید که این نیاز به سرمایه‌گذاری فناوری در کشتی‌ها برای همگام شدن با توسعه سوخت، و همچنین سرمایه‌گذاری در حمل‌ونقل زمینی، زیرساخت‌ها و عملیات بندری دارد.

Fahnestock از ایجاد راهروهای کشتیرانی سبز حمایت می کند: خطوط کشتیرانی که از کشتی هایی که از سوخت های جایگزین استفاده می کنند پشتیبانی می کند.

راهروها به همکاری میان طیف گسترده ای از بازیگران، از جمله بنادر، دولت ها، تامین کنندگان سوخت و صاحبان کشتی نیاز دارند و از این نظر، این تلاش بسیار شبیه به یک میدان آزمایش برای تحول جهانی آینده در صنعت است.

Fahnestock می گوید: کربن زدایی همه چیز به یکباره یک چالش بزرگ است و او می‌گوید: راهروهای سبز می‌توانند راهی را برای کوچک کردن این چالش ها ارائه دهند، اما همچنان آن را در مقیاس تجاری و صنعتی معنادار دنبال کنند.

مک‌کالو می‌گوید دولت‌های ملی احتمالاً نیاز به تدوین مقررات جدید و همچنین سیاست‌های اقتصادی مانند طرح تجارت انتشار گازهای گلخانه‌ای یا مالیات کربن دارند.

او می‌گوید: اگر بتوانیم دو معیار واقعاً محکم، فنی و بازار را با هم به دست آوریم، آن‌ها می‌توانند واقعاً در پیشبرد صنعت قدرتمند باشند و چالش‌ها دلهره‌آور هستند، اما برای Fahnestock، آخرین استراتژی IMO حداقل به ترسیم مسیر کمک می‌کند.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است. سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد. ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست، و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.