مردمی که نزدیک به طبیعت زندگی می‌کنند، فرهنگ غنی از گیاهان، حیوانات و مناظر را در زبان مادری خود دارند که ممکن است سرنخ‌های حیاتی برای حفاظت از تنوع زیستی داشته باشد.
اغلب گفته می شود که زبان دریچه ای به ذهن انسان است، دیوید هریسون در دهه 1990 زمانی که به جمهوری روسیه تووا (Tuvan people) سفر کرد تا یک سال را با گروهی از عشایر گله داری بگذراند، این موضوع را به عنوان یک زبان شناس جوان تجربه کرد.
در طول زمان با تووان ها، او شاهد رابطه نزدیک بین این مردم بومی و حیوانات، طبیعت و مناظر آنها بود، این ارتباط نه تنها در فرهنگ تووان (Tuvan)، بلکه در زبان آنها نیز ریشه دوانده است، از واژگان غنی آن برای توصیف حیوانات و دنیای اطراف آنها گرفته تا صدای خود، که می تواند صداهای منظره را از نزدیک تقلید کند.
هریسون از آن زمان به مطالعه زبان‌های بومی در سایر نقاط جهان - از جزایر وانواتو در اقیانوس آرام تا ارتفاعات ویتنام- پرداخت و فهمید که بسیاری از آنها از این طریق طبیعت محور هستند، که بازتاب هزاران مشاهده عمیق جهان طبیعی است.
محققان به طور فزاینده‌ای تشخیص می‌دهند که بسیاری از این زبان‌ها اطلاعات زیادی درباره گونه‌ها و اکوسیستم‌های جهان را رمزگذاری می‌کنند که برای علم غربی ناشناخته است - دانشی که هریسون استدلال می‌کند ممکن است برای حفاظت از طبیعت در بحبوحه بحران انقراض جهانی حیاتی باشد.
هریسون خاطرنشان می‌کند که سازمان ملل متحد و سایر نهادها مدت‌هاست تصدیق کرده‌اند که جوامع بومی معمولاً مراقب بهتری از تنوع زیستی نسبت به سایر افرادی هستند که کمتر به طبیعت وابسته هستند.
هریسون می‌گوید: اگر مایلیم آنقدر متواضع باشیم که از مردم بومی بیاموزیم، آنچه آنها می‌دانند می‌تواند به نجات سیاره کمک کند.
همکاری با جوامع بومی برای درک دانش محیطی که در زبان‌هایشان تعبیه شده است، هدف زبان‌شناسی محیطی است، خط تحقیقاتی که هریسون در مقاله‌ای در سال 2023 در بررسی سالانه زبان‌شناسی توضیح می‌دهد و این وظیفه ضروری است، زیرا بسیاری از هزاران زبان بومی جهان در معرض خطر هستند و در خطر جایگزینی با زبان های رایج تر هستند.
هریسون، که در دانشگاه وین در هانوی، ویتنام تدریس می کند، با مجله Knowable درباره مطالعات خود در مورد زبان تووان و آنچه می توانیم از زبان های طبیعت محور بیاموزیم صحبت کرد. مصاحبه برای طولانی بودن و وضوح ویرایش شده است.
به طور کلی، چه چیزی یک زبان را ماهیت محور می کند؟
هر زبانی با طبیعت مرتبط است، اما اگر افرادی که به این زبان صحبت می کنند از دنیای طبیعی دور شوند، این دانش از بین می رود و در انگلیسی، ما قبلاً از اصطلاحات زیادی برای حیوانات استفاده می کردیم که دیگر واقعاً از آنها استفاده نمی کنیم.
اکنون ما فقط می گوییم بچه اسب زیرا تفاوت بین کرک و کلت را به خاطر نمی آوریم، تووان - که توسط عشایر سیبری صحبت می شود - به ویژه طبیعت محور است، زیرا اکثریت تووان ها هنوز عمدتاً به حیوانات و مناظر خود متکی هستند.
آنها در وسط سیبری، یکی از خشن‌ترین محیط‌های روی زمین زندگی می‌کنند، بنابراین علاقه به طبیعت برای آنها یک تجمل یا سرگرمی نیست، این یک مهارت برای بقا است.
Tuvans همچنین معتقدند که چشم انداز حساس است - که دارای اختیار است و بر زندگی آنها و دام های آنها تأثیر می گذارد، آنها مکرراً به ارواح هدایایی می‌کنند و حفره‌های سنگی - به نام ovaa - می‌سازند تا ارواح را که معتقدند در این منظره زندگی می‌کنند، آرام کنند.
آنها مراقب هستند که با پرتاب نکردن زباله، تمیز نگه داشتن کمپ های فصلی و ارائه شیر و غذا به مکان های مقدس خاص، به چشم انداز احترام بگذارند. همه آن چیزها زبان آنها را طبیعت محور می کند.
چه که شما را در مورد فرهنگ و زبان تووان شگفت زده می کند
اگرچه تووان ها سیستم نوشتاری دارند، اما هنوز یک جامعه در درجه اول شفاهی هستند، من تعصب خودم را در این مورد داشتم و اگر در جامعه ای باسواد بزرگ شوید، خود به خود بر این باورید که سواد یک وضعیت برتر رشد انسانی است و افرادی که سواد ندارند به نوعی دچار کمبود هستند.
این به ما نقطه کور قابل توجهی نسبت به مزایای شناختی جامعه شفاهی در توانایی آن در انتقال حجم وسیعی از اطلاعات بدون نوشتن می دهد. مثل وزنه برداری برای مغز است.
شوداک اول ژاوالیگ، داستان‌نویس تووان، به دو زبان تووانی و روسی سواد دارد، اما زمانی که 10000 خط از یک داستان قهرمان حماسی را حفظ کرد، صرفاً بر سنت شفاهی تکیه کرد و این در مورد یک دختر شرمسار با توانایی های جادویی در تغییر شکل است که با هدایت اسب سخنگو عاقل خود، برای بازگرداندن برادر متوفی خود به زندگی برمی گردد.
برای تکمیل کوئست، او باید در مسابقات تیراندازی با کمان، پیاده روی و کشتی برنده شود و برای ما در جوامع باسواد، توانایی‌هایمان چنان ضعیف شده است که به نظر جادویی می‌آید. من شخصاً به سختی می توانم حتی یک شماره تلفن را حفظ کنم.
تووان ها ضرب المثلی دوست داشتنی دارند، ugaanga tönchü chok، که به معنای ذهن پایانی ندارد است.
آنها به معنای واقعی کلمه معتقدند که ذهن بی نهایت است و این را از طریق ظرفیت حافظه خود نشان می دهند.
هر صحبتی که داشتیم به نگرانی‌های زیست‌محیطی تبدیل می‌شد، زیرا این زندگی و معیشت آنهاست، تووان ها بسیار با محیط سازگار هستند و دائماً افق را اسکن می کنند و آب و هوا و صداهای حیوانات خود را زیر نظر دارند و چیزهای بسیار ظریفی که ممکن است متوجه آنها نباشم برای آنها مهم است.
می‌توانستم به دو بز نگاه کنم که هر دو برای من شبیه بزهای قهوه‌ای بودند، اما برای خانواده میزبان من، تفاوت ظریفی در رنگ یا طرح وجود داشت که من کاملاً نمی‌توانستم ببینم، و این تفاوت برچسب متفاوتی در زبان آنها داشت.
اگر برچسبی دارید که به شما امکان می دهد بزهای جداگانه را از یک گله 200 نفری جدا کنید، این یک فناوری بقا است. یادگیری این که زبان را می توان به روش هایی که من واقعاً با آن برخورد نکرده بودم با محیط مرتبط کرد، ذهن را گسترش داد.
آیا این جهان بینی طبیعت محور فقط در واژگان منعکس می شود یا راه های دیگری وجود دارد که زبان تووان دانش محیطی را رمزگذاری می کند؟ (در گرامر نیز تعبیه شده است)
برای مثال روش ترجیحی برای گفتن برو در تووان به جهت جریان در نزدیکترین رودخانه و مسیر شما نسبت به جریان اشاره دارد و آنها هنگام حرکت در اطراف چشم انداز این اطلاعات را پیگیری می کنند. وقتی یک بار میزبان یکی از دوستان تووان در منهتن بودم، او از من پرسید: رودخانه کجاست؟
بنابراین او را به سمت غرب منهتن بردم و یکی از رودخانه ها را به او نشان دادم و او آن را مورد توجه قرار داد، تا بتواند از افعال توپوگرافی تووان به درستی در شهر نیویورک استفاده کند.
شما در واقع می توانید دانش محیطی را در هر سطحی از ساختار زبان بیابید، به عنوان مثال تووان ها توانایی بسیار توسعه یافته ای برای تقلید آکوستیک طبیعی اطراف خود با استفاده از دستگاه صوتی خود دارند.
این اساس هنر آواز گلوگاهی آنها در جهان است، آنها دانش در مورد محیط را حتی در سطح صداها از طریق آهنگ خود منتقل می کنند.
از نظر آنها با تقلید صداهای محیطی با ارواح ساکن در محیط ارتباط برقرار می کنند، اما آنها همچنین از این برای القای حالات روانی مطلوب در حیوانات اهلی خود تحت سناریوهای مختلف استفاده می کنند.
اگر شتری نمی خواهد از گوساله خود شیر دهد، آهنگی دارند که به شتر کمک می کند تا به وضعیتی برسد که مایل به شیر دادن به گوساله خود باشد.
یادگیری زبان طبیعت محور مانند تووان چگونه بود؟ آیا این دیدگاه شما را در مورد رابطه ما با طبیعت تغییر داد؟
صادقانه بگویم، من در ابتدا چندان به دنیای طبیعی علاقه نداشتم و اما اگر اکثر صحبت‌هایی که در اطراف شما اتفاق می‌افتد درباره محیط زیست باشد، شما شروع به اهمیت دادن به آن می‌کنید.
به عنوان مثال تووان ها یک کلمه دارند، ий، تلفظ می شود ee، که به معنای سمت کوتاه یک تپه است.
این یک مفهوم بسیار مهم است، زیرا اگر در حال پیاده روی، اسب سواری یا گله بزهای خود هستید، می خواهید از سمت شیب تپه اجتناب کنید و هنگامی که نام آن را یاد گرفتم، شروع به جستجوی آن کردم، اما تا زمانی که زبان این مفهوم را در اختیار شما قرار دهد، از آن غافل هستید.
یادگیری این مفاهیم طبیعت محور در زبان باعث می شود که محیط را متفاوت ببینید.
این جهان بینی طبیعت محور چگونه زندگی روزمره مردم را در تووان شکل می دهد؟
آنچه مردم بومی در زبان خود دارند برنامه ای برای پایداری است، تووان ها در مورد استفاده مناسب از محیط محدودیت ها و مرزهایی دارند - به عنوان مثال، در مورد نحوه شکار یا سلاخی حیوانات و زمان، کدام گیاهان را می توان جمع آوری کرد، چه زمانی و در کجا.
برای نشان دادن احترام به حیواناتی که شکار می کنند. و همچنین بسیاری از کنوانسیون ها برای نحوه رفتار با حیوانات اهلی. آنها معتقدند که بیشتر از چیزی که نیاز دارند نگیرند.
چنین دانش و هنجارهای رفتاری در زبان تووان از طریق افعال، اسم ها، عبارات، کلمات قصار، آهنگ ها و گفته های حکیمانه رمزگذاری شده است، اگر یک تووان بگوید، شما باید اردوگاه فصلی مقدس را تمیز کنید، وقتی به انگلیسی ترجمه می شود بی معنی است، زیرا ما مفهوم چنین چیزی را نداریم.
اما کلمه تووان برای این، xonash، واکنش عمیقاً احساسی و عاطفی را از سخنوران تووان برمی انگیزد، که بلافاصله از طیف وسیعی از باورها و رفتارهایی که از آن مفهوم ناشی می شود آگاه هستند. (پایداری در زبان و جهان بینی آنها ساخته شده است)
دیگر زبان های بومی از نظر نحوه رمزگذاری دانش محیطی
آنها کاملاً از دانش محیطی اشباع شده اند. کار اخیر من در کشور جزیره‌ای وانواتو در اقیانوس آرام جنوبی بوده است، جایی که در حال مطالعه تقویم‌های اکولوژیکی هستم، که سیستم‌های زبانی هستند که برای ردیابی زمان سال استفاده می‌شوند. آنها بر اساس چرخه های طبیعی هستند، مانند گلدهی یا میوه دهی گیاهان خاص، یا ظاهر پرندگان، حشرات یا الگوهای آب و هوایی خاص.
ملانزیایی‌ها که بومی اقیانوسیه هستند، مدت‌هاست که این الگوها را مشاهده می‌کنند که این الگوها به عنوان یک روش زمان‌سنجی کاملاً قابل اعتماد هستند.
و اینجا در ویتنام، من با اقلیت قومی بهنار کار می کنم، تمام هنرهای دستی که آنها تولید می کنند - چه سبد فروشی، معماری، قایق رانی، منسوجات - نیز شاخص های محیطی هستند.
یک سبد خاص که من به آن فکر می کنم از چهار گیاه مختلف ساخته شده است، اما یکی از آن گیاهان اخیراً به دلیل جنگل زدایی و تغییرات آب و هوایی کمیاب شده است، بنابراین باید به جای آن از پلاستیک استفاده کنند، بنابراین اگر به سبد و واژگان مورد استفاده برای صحبت در مورد آن نگاه کنید، داستانی در مورد وضعیت فعلی محیط بیان می کند.
از نوع دانش محیطی که در زبان های بومی ریشه دوانده است، چه می توانیم بیاموزیم؟
آنچه مردم بومی در مورد محیط طبیعی خود می دانند بسیار فراتر از آنچه دانشمندان غربی می دانند و به طور منحصر به فرد در زبان آنها بیان شده است، به عنوان مثال بسیاری از گونه های گیاهی جهان هنوز در چارچوب علمی غربی طبقه بندی نشده اند.
اما شما با مردم محلی صحبت می کنید، و آنها تمایل دارند تمام گیاهان و حیوانات محیط خود را بشناسند.
به یاد دارم که با مردی به نام روبن نریام در وانواتو ملاقات کردم، من بیش از یک هفته با او و تیمی از گیاه شناسان باغ گیاه شناسی نیویورک کار کردم و به عکس ها و نمونه هایی از گیاهان نگاه کردم. او توانست بیش از 2000 گیاه را نام ببرد که حیرت آور است.
او فقط نام گیاهان را ذکر نکرد، بلکه در مورد اینکه کجا و چه زمانی رشد می کنند، چه زمانی باید برداشت شوند، چگونه فرآوری می شوند و چه خواص دارویی و غذایی دارند صحبت کرد و این پایگاه دانش عظیم وجود دارد که واقعاً برای علم غربی ناشناخته و ناشناخته است.
چگونه می توان از این دانش برای کمک به حفاظت از تنوع زیستی استفاده کرد؟
به عنوان مثال مقاله ای در سال 2016 توسط دیوید فلک و رابرت ووس وجود دارد که نشان می دهد بسیاری از حقایقی که مردم ماتسس در آمازون در مورد رفتار آرمادیلو می دانند برای دانشمندان غربی ناشناخته است. (این نوع دانش می تواند به ما در یادگیری تنوع زیستی کمک کند)
ما باید بر این تعصب غلبه کنیم که علم غربی بر تفکر بومی برتری دارد.
نشانه هایی وجود دارد که علم غرب به طور کلی شروع به شناخت دانش زیست محیطی جوامع بومی کرده است.
رشته هایی مانند اتنوبوتانی وجود دارد که کاملاً به دانش بومی اختصاص دارد و من استدلال می کنم که زبان شناسی به این سمت در حال حرکت است.
اما متأسفانه، در برخی از زمینه‌های علمی، هنوز این الگوی کشف نادرست استعماری وجود دارد، به عنوان مثال در سال 2023 صندوق جهانی حیات وحش صدها گونه جدید را در اینجا در ویتنام کشف کرد.
کاری که آنها انجام ندادند این بود که از مردم بومی محلی پرسیدند: شما به این حیوان چه می گویید؟ مردم محلی نه تنها نام خود را برای این حیوان، بلکه داستان ها و افسانه هایی در مورد آن، چرایی اهمیت و چرخه زندگی آن را به آنها می گفتند.
اما، می دانید، همه ما می توانیم به آنجا برسیم، ما فقط باید به مردم بومی احترام بگذاریم و با آنها به عنوان معلمان خود در زمینه تنوع زیستی رفتار کنیم و ما در یک مقطع حساس در تاریخ هستیم، قبل از از دست دادن تنوع زیستی که مردم قبلاً درباره آن می دانستند، باید این کار را اکنون انجام دهیم.
مردم بومی بسیار بیشتر از ما به دانستن غنای گونه های مختلف در محیط خود، نحوه استفاده از آنها برای غذا یا دارو و نحوه تعامل و رفتار آنها نزدیک هستند.
لینک سایت مرجع
مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است... سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد، ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.
