تاسیسات انرژی های تجدیدپذیر هند در مارس 2024 به رکورد 7.1 گیگاوات افزایش یافت و رکورد قبلی را دو برابر کرد، تاسیسات خورشیدی هند در مقایسه با سال 2023 با افزایش 23 درصدی مواجه شد که ناشی از پروژه‌های دولتی و سرمایه‌گذاری‌های آدانی گرین بوده است.
هدف هند دستیابی به ظرفیت 500 گیگاوات سوخت غیرفسیلی تا سال 2032 است که چالش ها و همچنین فرصت هایی را برای بخش انرژی کشور ایجاد می کند.
آخرین داده‌های ریستاد انرژی نشان می‌دهد که تاسیسات انرژی‌های تجدیدپذیر در هند در ماه مارس به رکورد 7.1 گیگاوات رسیده است که بیش از دو برابر رکورد قبلی 3.5 گیگاوات ثبت شده در مارس 2022 است.
افزایش تاسیسات به هند کمک کرد تا به بالاترین ظرفیت نصب شده سالانه خود برسد. (18.5 گیگاوات برای سال مالی منتهی به 31 مارس 2024)
این رشد عمدتاً ناشی از تأسیسات خورشیدی بوده است که نسبت به سال مالی 2023 23 درصد افزایش یافته است که ناشی از راه اندازی پروژه های متعدد در شبکه سیستم انتقال بین ایالتی هند و طرح های پارک خورشیدی فوق العاده است و به طور خاص ایالت هایی مانند گجرات، راجستان، مادیا پرادش و ماهاراشترا به این گسترش کمک کرده اند.
قابل ذکر است، آدانی گرین، بازوی انرژی های تجدیدپذیر گروه آدانی هند، در سه ماهه اول سال 2024 با نصب تقریباً 1.6 گیگاوات ظرفیت خورشیدی در منطقه کوچ گجرات، گام های مهمی برداشت.
این ابتکار بخشی از پارک انرژی های تجدیدپذیر هیبریدی گسترده تر است که در سال های آینده تا 30 گیگاوات ظرفیت ترکیبی خورشیدی و بادی در خاودا نصب خواهد شد.
علیرغم رشد بی سابقه انرژی های تجدیدپذیر در سال مالی اخیر، هند همچنان با چالش های قابل توجهی در افزایش ظرفیت مواجه است.
در اوایل سال 2024، دولت هند هدف انرژی های تجدیدپذیر خود را برای دستیابی به 500 گیگاوات ظرفیت سوخت غیرفسیلی تا سال 2031-2032، در راستای چشم انداز نخست وزیر مودی مبنی بر یک هند خودکفا با هدف انتشار خالص صفر تا سال 2070، پیش برد.
برای دستیابی به هدف 500 گیگاواتی، هند باید سالانه حدود 30 گیگاوات ظرفیت تولید انرژی با سوخت غیرفسیلی نصب کند که شامل انرژی خورشیدی فتوولتائیک، برق آبی، بادی خشکی و انرژی هسته ای می شود.
در حالی که افزایش اخیر در ظرفیت های تجدیدپذیر دلگرم کننده است، افزودن های بیشتر برای دستیابی به هدف 2032 ضروری است.
با آغاز انتخابات عمومی هند در اوایل ماه جاری، تاکید این کشور بر انرژی های تجدیدپذیر جای تعجب ندارد، علیرغم اهداف بلندپروازانه آب و هوایی برای کاهش انتشار دی اکسید کربن، دستیابی به آنها تنها در صورتی امکان پذیر است که کشور شور و شوق ماه های اخیر را حفظ کند.
با این حال، چالش‌های حیاتی همچنان وجود دارد: تضمین پایداری شبکه در کنار هزینه‌های یکپارچه‌سازی بالاتر که با معرفی ظرفیت‌های تجدیدپذیر بیشتر همراه است، یک راه حل استراتژیک در ایجاد توازن میان این انرژی پاک با صادرات هدفمند است و چشم انداز رشد هند را برای بخش برق بدون به خطر انداختن اهداف ملی آب و هوا ممکن می سازد.
در سمت زنجیره تامین، افزایش تاسیسات خورشیدی در هند تقاضای قابل توجهی برای تجهیزات خورشیدی ایجاد کرده است، از رکورد 7.1 گیگاوات ظرفیت تجدیدپذیر اضافه شده در ماه مارس، بیش از 6.2 گیگاوات اضافه شده جدید خورشیدی بود و برای درک این موضوع، در کل سال 2023 شاهد نصب 7.5 گیگاوات ظرفیت خورشیدی جدید بودیم.
از لحاظ تاریخی، توسعه دهندگان هندی به دلیل قیمت رقابتی آنها نسبت به تولیدکنندگان داخلی، به شدت به واردات چینی متکی بودند و در پاسخ، طرح‌هایی مانند طرح مشوق مرتبط با تولید (PLI) برای توانمندسازی تولیدکنندگان داخلی برای تقویت قابلیت‌های تولید خود و در نتیجه افزایش رقابت قیمتی برای پاسخگویی به تقاضای محلی، معرفی شد.
بعلاوه، اقدامات حمایتی دولتی مانند دستور فهرست تایید شده مدل‌ها و تولیدکنندگان (ALMM) و عوارض گمرکی پایه بر روی ماژول‌های خورشیدی وارداتی به تقویت صنعت خورشیدی داخلی کمک می‌کند.
هند با توجه به ظرفیت رو به رشد تولید پنل های خورشیدی خود که تا مارس 2024 به 68 گیگاوات رسیده بود، به دنبال گسترش دامنه تولید پنل های خورشیدی بود، ایالات متحده به دلیل تقاضای زیاد برای انرژی خورشیدی و پتانسیل برای حاشیه سود قوی، به عنوان یک مقصد صادراتی اصلی ظاهر شد.
قانون پیشگیری از کار اجباری اویغور (UFLPA) در ایالات متحده نیز در این تغییر به سمت صادرات هند نقش داشت.
علیرغم ارسال میلیون‌ها پانل از هند به ایالات متحده که نشان‌دهنده پتانسیل صادراتی این کشور است، تولیدکنندگان هندی با رقابت سختی از سوی همتایان آسیای جنوب شرقی خود مواجه می‌شوند که با استفاده از مواد اولیه از چین، برتری خود را حفظ می‌کنند و در نتیجه هزینه‌های کمتری را به همراه دارند.
این امر مستلزم ایجاد پروژه‌های اتصال چندگانه است که با کشورهایی مانند امارات و عربستان سعودی در خاورمیانه، سریلانکا در جنوب و ارتباط میانمار و تایلند در شرق ارتباط برقرار می‌کند، همچنین امکان گسترش بیشتر در آسیای جنوب شرقی با سنگاپور وجود دارد.
با این حال به دلیل ماهیت سرمایه بر پروژه های اتصال دهنده، به ویژه آنهایی که شامل کابل های زیر دریا با ساخت و ساز به تنهایی چهار تا پنج سال زمان می برد، تحقق این پتانسیل تا دهه 2030 در نظر گرفته نشده است.
در نتیجه، تمرکز هند بر روی انرژی‌های تجدیدپذیر تا سال 2032 احتمالاً حول محور دستیابی به اهداف بلندپروازانه داخلی، با حداقل تأثیر کوتاه‌مدت بر تسریع انتقال انرژی به خارج از مرزهای این کشور خواهد بود.
هند در حال حاضر مقداری نیرو به بنگلادش، نپال و بوتان صادر می کند که مقدار کمی از آن به میانمار می رسد ولی با این حال تجزیه و تحلیل ها نشان می دهد که هند به تجارت آینده انرژی تجدیدپذیر فکر می کند.
لینک سایت مرجع
مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است... سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد، ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.
