هوانوردی پایدار در اتکینز (Atkins)، هشدار داده است که دستیابی به اهداف صفر خالص تعیین شده برای سال 2050 در صنعت هوانوردی مستلزم تغییرات قابل توجهی در زیرساخت‌های تولید انرژی و سوخت پایدار است، به ویژه اگر تجاری باشد.
حمل و نقل هوایی همانطور که انتظار می رود به گسترش خود ادامه می دهد.
مقاله سفید با عنوان سوخت‌های جایگزین برای هوانوردی پایدار تاکید می‌کند که کاهش انتشار کربن در بخش هوانوردی تنها به انتشار هواپیماها وابسته نیست. این گزارش استفاده از ترکیبی از گزینه های سوخت جایگزین مانند SAF ،eFuel، هیدروژن و باتری ها را برای دستیابی به موثرترین راه حل توصیه می کند.
با این حال، همچنین هشدار می دهد که صنعت باید برای پیامدهای مهم استفاده از این سوخت ها و باتری های جایگزین برای دستیابی به موثرترین راه حل آماده باشد.
با این حال، همچنین هشدار می دهد که صنعت باید برای پیامدهای مهم استفاده از این سوخت های جایگزین آماده باشد و بر تأثیر قابل توجهی بر تقاضای انرژی در آینده که برای تولید آنها مورد نیاز خواهد بود تأکید می کند.
آیا ما به اندازه کافی سوخت هواپیما تولید خواهیم کرد؟
بر اساس بازده انرژی برآورد شده و ترکیب سوخت پیش‌بینی‌شده، اتکینز پیش‌بینی می‌کند که تولید نیاز جهانی سوخت هواپیما به 44000 تراوات ساعت انرژی در سال تا سال 2070 نیاز دارد.
تقاضای برق فعلی
اکنون فقط تولید انرژی نیست که یک نگرانی است، ملاحظات دیگری مانند الزامات حمل و نقل سوخت و ذخیره سازی نیز باید در نظر گرفته شود.
اندرو کوی، رهبر هوانوردی پایدار - هوافضا، اتکینز می‌گوید: کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای سخت است، اما غیرممکن نیست، این بخش در تلاش‌های خود برای تسریع در توسعه سوخت‌ها و هواپیماهای جدید که به پرواز بدون آلایندگی کمک می‌کنند، گام‌های بزرگی برمی‌دارد.
این پیشرفت‌ها تأثیر گسترده‌تری فراتر از صنعت هوافضا دارند. در حالی که ترکیب آینده سوخت جایگزین کم کربن هنوز مشخص نشده است، تولید، ذخیره سازی و حمل و نقل سوخت پیامدهایی برای انرژی و زیرساخت های فرودگاهی دارد و انتشار آن ها باید در کل چرخه حیات، از منبع تا نیرو در نظر گرفته شود.
مناطق، دولت‌ها، فرودگاه‌ها و صنعت گسترده‌تر باید هنگام ایجاد طرح‌های اصلی برای زیرساخت‌ها و اکوسیستم‌هایی که آینده هوانوردی پایدار را هدایت می‌کنند، رویکردی جامع برای مدل‌سازی سناریو اتخاذ کنند.
با درک ترکیب سوخت کامل و نیازهای انرژی برای هوانوردی پایدار، دولت‌ها می‌توانند از این بینش برای اطلاع دادن به سیاست‌گذاران و اقدامات خود استفاده کنند - چه معرفی شاخص‌های شاخص انتشار گازهای گلخانه‌ای، یارانه سوخت سبز، مدیریت تقاضا یا سرمایه‌گذاری در نوآوری و توسعه.
برنامه‌ریزی یکپارچه در سطح سیستم برای دستیابی به این انتقال بسیار مهم است و باید پیش‌بینی‌های انرژی آینده را در نظر بگیرد.
کارشناسان هوافضای اتکینز پیش بینی می کنند تا سال 2070 سالانه 44000 تراوات ساعت انرژی برای تولید سوخت جدید و پایدار هوانوردی مورد نیاز است.
لینک سایت مرجع
مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است... سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد، ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.
