بانک سرمایه‌گذاری مورگان استنلی به تعداد فزاینده‌ای از پیش‌بینی‌کنندگان پیوست که انتظار داشتند نفت برنت تا قبل از پایان سال دوباره به بالای 100 دلار در هر بشکه برسد، وجه مشترک همه این پیش بینی ها این است که همه آنها به اختلاف بین تقاضا برای نفت که همچنان قوی باقی مانده است و عرضه که به طور فزاینده ای محدود شده است اشاره می کنند.
در زمانی که دولت ها در غرب تلاش زیادی برای کاهش این تقاضا انجام می دهند.
وقتی بایدن روی کار آمد، اولین دستور کاری او ممنوعیت عملا حفاری نفت و گاز در اراضی فدرال بود، او بعداً ممنوعیت خود را لغو کرد زیرا قیمت سوخت خرده‌فروشی شروع به افزایش کرد و کاخ سفید در نگرش خود نسبت به عرضه محلی هیدروکربن‌ها تجدید نظر کرد.
کل سیاست انرژی دولت آمریکا بر ضد صنعت نفت است، ما همین وضعیت را در اروپا می بینیم، جایی که فشار علیه نفت و گاز حتی قوی تر است، و همچنین در سایر نقاط جهان.
رویترز این هفته با استناد به داده های ریستاد انرژی گزارش داد که سرمایه گذاری در نفت و گاز در مقیاس جهانی در سال جاری تنها رشد متوسطی خواهد داشت و به 579 میلیارد دلار می رسد. این در مقایسه با میانگین نرخ سرمایه گذاری سالانه 521 میلیارد دلاری برای دوره بین سال های 2015 تا 2022، پس از اوج سال 2014، که به 887 میلیارد دلار رسید.
همچنین در این هفته، اداره اطلاعات انرژی گزارش داد که تولید نفت از پچ شیل ایالات متحده در ماه اکتبر نسبت به سپتامبر کاهش می یابد، زیرا میانگین سپتامبر نیز کمتر از میانگین ماه اوت پیش بینی می شود.
انصافاً EIA در پیش‌بینی‌های خود با داده‌های واقعی تولید بسیار بدبینانه ثابت شده است، زیرا پیش‌بینی کاهش تولید آن در ماه اوت در واقع افزایش ماهانه متوسطی در تولید است.
با این حال، تولید واقعاً در این ماه کاهش پیدا کرد، البته هنوز بسیار کم است ولی مشکل بزرگتر این است که به هیچ وجه افزایش نیافته است و به تنگنای جهانی کمک می کند.
تولید در جاهای دیگر نیز به هیچ وجه افزایش نمی یابد، حتی اگر برای لحظه ای کاهش 1.3 میلیون بشکه ای نفت عربستان و روسیه را کنار بگذاریم. اما تقاضا همچنان قوی است، که منجر به پیشنهادهایی از سوی مبارزان دوره گذار شده است که دولت ها باید اهداف را تغییر دهند و به جای عرضه، روی محدود کردن تقاضا با مالیات بر استفاده از هیدروکربن ها تمرکز کنند.
طبق آخرین پیش‌بینی آژانس بین‌المللی انرژی، این وضعیت برای امنیت انرژی آینده جهانی که در سال جاری روزانه نزدیک به 103 میلیون بشکه نفت خام مصرف می‌کند، خبر خوبی ندارد.
مدیر اجرایی آرامکو، که یکی از سرسخت‌ترین منتقدان فشار گذار در حال انجام بوده است، اخیراً انتقادات جدیدی را متوجه برنامه‌ریزان آن کرده است: «نقایص انتقال فعلی در حال حاضر باعث سردرگمی گسترده در صنایع تولیدکننده شده است. ناصر در کنگره جهانی نفت در کانادا گفت: برنامه‌ریزان و سرمایه‌گذاران بلندمدت نمی‌دانند به کدام سمت بروند.
مدیر عامل اکسون مختصرتر بود: اگر سطحی از سرمایه گذاری در صنعت را حفظ نکنیم، در نهایت با کمبود عرضه مواجه می شوید که منجر به قیمت های بالا می شود - سناریویی که در حال حاضر در اروپا و ایالات متحده در حال رخ دادن است.
دلیل عدم سرمایه گذاری کافی، طبق گفته صنعت، عدم اطمینان ناشی از دستور کار انتقال دولت هایی است که در آن فعالیت می کنند. در واقع، زمانی که مقرراتی را که دولت شما به عنوان بخشی از تلاش‌های خود برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی هدایت می‌کند، شفاف نیست، تصمیم‌گیری برای سرمایه‌گذاری حتی سخت‌تر از حد معمول می‌شود.
همانطور که رئیس اجرایی Canada'a Cenovus به رویترز گفت: اگر می خواهید 100000 بشکه در روز به تولید اضافه کنید، میلیاردها و میلیاردها دلار خرج خواهید کرد. از نظر سرمایه گذاری واقعی و معنادار در پروژه های بزرگ، این احتمالاً این است. باید منتظر شفافیت بیشتر در جبهه دولت بود.
وضعیت برای کشورهای آفریقایی که می خواهند استقلال انرژی خود را با توسعه منابع هیدروکربنی خود دنبال کنند، حتی بدتر است. بانک ها و وام دهندگان بین المللی مانند بانک جهانی و صندوق بین المللی پول کاملاً روشن کرده اند که برای توسعه نفت و گاز وام نمی دهند.
به نقل از رویترز، عمر فاروق ابراهیم، دبیر کل سازمان تولیدکنندگان نفت آفریقا، گفت: ما ترسانده شده ایم که از سرمایه گذاری در سوخت های فسیلی فرار کنیم.
با این حال، بیگ اویل هنوز آنقدر بزرگ است که بتواند مقداری پول را بدون نگرانی در مورد آینده به تولید جدید اختصاص دهد.
TotalEnergies اخیراً اعلام کرده است که می تواند 9 میلیارد دلار برای اکتشاف در سورینام اختصاص دهد. شل در نامیبیا حفاری می کند و اکتشافاتی انجام می دهد که برای توسعه به سرمایه گذاری های تازه نیاز دارد.
به سختی می توان گفت که آیا این سرمایه گذاری های اکتشافی جدید برای جبران تولید کمتر در مناطق قدیمی کافی است یا خیر. شاید اگر دولت ها واقعاً به محدود کردن تقاضا دست یابند، تعادل به بازارهای نفت بازگردد.
برای مدت کوتاهی زیرا مردم واقعاً دوست ندارند به آنها گفته شود که چقدر انرژی کم مصرف کنند.
سیاست های ضد سوخت فسیلی در ایالات متحده و اروپا منجر به کاهش سرمایه گذاری در پروژه های جدید شده است.
لینک سایت مرجع
مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است... سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد، ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.
