افزایش هیدروژن و رشد زیرساخت آمونیاک

همانطور که هیدروژن در بحبوحه پیگیری جهانی کربن زدایی و امنیت انرژی اهمیت پیدا می کند، بسیاری از پروژه های زیرساختی بزرگ حمل و نقل به شکل آمونیاک را در نظر می گیرند که روشی مطمئن تر و مقرون به صرفه تر برای صادرات منابع هیدروژن در حجم های زیاد است.

پیش‌بینی‌های ریستاد انرژی نشان می‌دهد که 174 پایانه صادراتی عمدتاً تا سال 2035 بر تبدیل هیدروژن به آمونیاک متمرکز خواهند شد که 62 درصد از کل حجم صادراتی یا حدود 13.5 میلیون تن در سال (tpa) را تشکیل می‌دهد.

برای حمایت از انتقال انرژی گسترده تر، افزایش قابل توجهی در حمل و نقل و تجارت آمونیاک پاک پیش بینی می شود، با حجم مبادله آمونیاک پیش بینی می شود تا سال 2035 به 76 میلیون تن برسد، چهار برابر حجم حمل و نقل و مبادله در سال 2020. این افزایش، عمدتاً ناشی از آفریقا و آمریکای شمالی منجر به افزایش پنج برابری صادرات آمونیاک تا سال 2050 به 121 میلیون تن خواهد شد.

کشورهایی مانند ژاپن و آلمان در حال حاضر استراتژی‌های ملی هیدروژن مربوطه خود را با پیش‌بینی نقش بیشتر سوخت، تطبیق داده‌اند و نقش محوری هیدروژن در کمک به رسیدن به اهداف انتشار خالص صفر را برجسته می‌کنند.

علیرغم مقیاس قابل توجه پروژه های صادراتی و عدم قطعیت های پیرامون پویایی تجارت آینده، برخی از توسعه دهندگان پروژه ممکن است تصمیم بگیرند که هیدروژن را تا حدی به آمونیاک تبدیل کنند یا روش های حمل و نقل جایگزین را کشف کنند.

در این میان، سرمایه گذاران به طور فزاینده ای اعتماد خود را به بازار آمونیاک افزایش داده و سرمایه گذاری های کوتاه مدت قابل توجهی انجام می دهند.

هیدروژن سبز که با استفاده از انرژی های تجدیدپذیر تولید می شود، تمیزترین اما گران ترین شکل است. هیدروژن آبی که با استفاده از گاز طبیعی تولید می‌شود، مقرون‌به‌صرفه‌تر است و به‌طور گسترده به عنوان سوخت انتقالی دیده می‌شود که می‌تواند به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک کند تا زمانی که جایگزین‌های مقرون‌به‌صرفه و قابل‌اعتماد افزایش یابند.

گاز طبیعی مایع (LNG) در حال حاضر به طور گسترده به عنوان سوخت حمل و نقل و تولید برق استفاده می شود و امکانات آن می تواند برای انتقال هیدروژن نیز سازگار باشد.

نفوذ هیدروژن به سرعت و در سطح جهانی در حال حرکت است و وارد مناطق جغرافیایی جدید شده و از انتظارات بازار پیشی گرفته است. با رونق تجارت آمونیاک، نیاز فوری به استفاده از دارایی های موجود تا حداکثر پتانسیل آنها وجود دارد. تبدیل پایانه‌های LNG می‌تواند راه‌حل خوبی باشد، نه تنها زیرساخت‌های فعلی را بهینه می‌کند، بلکه باعث ارزیابی مجدد استراتژی‌هایی می‌شود که می‌توانند با مقیاس گسترش بازار مورد انتظار مقابله کنند.

جریان های آینده: آمریکای شمالی، آفریقا و استرالیا برجسته هستند

تخمین‌های ما نشان می‌دهد که صادرات جهانی آمونیاک پاک تا سال 2050 به 121 میلیون تن در هر پاسکال افزایش می‌یابد که آفریقا 40.7 میلیون تن در پاسکال و استرالیا با 35.9 میلیون تن در پاسکال بر اساس پروژه‌های اعلام‌شده سهم دارند.

در حال حاضر 220 پروژه زیرساخت آمونیاک در سراسر جهان وجود دارد که ظرفیت حمل و نقل ترکیبی آن بیش از 6 میلیون تن است. استرالیا که در آرزوی تبدیل شدن به برترین صادرکننده آمونیاک پاک است، در حال حاضر تنها هفت پایانه با ظرفیت کل ذخیره سازی حدود 173000 تن دارد.

بدون توسعه قابل توجه تا سال 2040، این می تواند تنها دو تا سه روز از صادرات آمونیاک پاک برنامه ریزی شده را در خود جای دهد.

برای رسیدگی به صادرات ماهانه آمونیاک استرالیا، ظرفیت ترمینال باید ده برابر شود. این امر به ویژه با توجه به پروژه‌های استرالیایی مانند مرکز هیدروژن سبز غربی و هاب انرژی تجدیدپذیر استرالیا، از بزرگترین پروژه‌های هیدروژنی در سراسر جهان خواهند بود و آمونیاک را به عنوان یک وسیله حمل و نقل در نظر می‌گیرند.

مشارکت‌های دولتی و خصوصی: دولت کلید اقدام را در دست دارد و با شور و شوق صنعت مطابقت دارد.

اگرچه اقتصاد هیدروژن هنوز در مراحل اولیه توسعه خود است، تقاضا برای آمونیاک در حال حاضر در مسیر پیشی گرفتن از زیرساخت های موجود است. هر دو بخش خصوصی و دولتی از توسعه اقتصاد جهانی هیدروژن حمایت می کنند و شرکت های بزرگ با تولیدکنندگان آمونیاک و دولت ها قراردادهای وارداتی را به حراج می گذارند.

به عنوان مثال، JERA، یک بازیگر برجسته در بخش تولید برق ژاپن، اخیراً مناقصه ای را برای تضمین عرضه سالانه 500,000 تن آمونیاک از سال 2027 آغاز کرده است. این اقدام با هدف حمایت از برنامه های تولید همزمان زغال سنگ در ژاپن و مذاکرات فعالی با تولیدکنندگان آمونیاک مانند صنایع سی اف و یارا داشته است.

در همین حال، در آلمان، شرکت‌های بزرگ انرژی E. ON، Uniper و RWE یادداشت‌های تفاهم مرتبط با آمونیاک با شرکت‌های بین‌المللی از جمله EverWind (کانادا)، Greenko (هند) و Hyphen (نامیبیا) منعقد کرده‌اند.

در جبهه دولتی، مزایده هایی با هدف تامین منابع واردات آمونیاک در حال افزایش است. حراج H2Global آلمان، با حمایت 900 میلیون یورویی (978 میلیون دلار) در حمایت دولتی، اولین مورد از نوع خود در سطح جهانی خواهد بود و قراردادهای خرید 10 ساله برای آمونیاک سبز را ارائه می دهد. علاوه بر این، ابتکارات مختلف تحت حمایت دولت در جهت ایجاد تقاضای تازه برای آمونیاک، از جمله استفاده از آن به عنوان سوخت جایگزین در بخش دریایی (با حمایت ابتکار FuelEU Maritime) و کاربردهای مشترک در ژاپن است.

کارشناسان صنعت در حال حاضر در حال بررسی امکان فنی این انتقال هستند، به ویژه با توجه به افزایش پیش بینی شده در استفاده از آمونیاک برای تولید برق و حمل و نقل، ما تخمین می‌زنیم که تغییر تسهیلات صادرات و واردات LNG به آمونیاک هزینه‌های تخمینی را از 11٪ تا 20٪ از کل هزینه سرمایه پایانه LNG، بسته به عواملی مانند تقاضا و مکان، متحمل خواهد شد.

رشد صنعت حمل و نقل و فرصت های انتقال برای حامل های LPG

در حالی که هنوز در مراحل اولیه خود است، صنعت حمل و نقل آمونیاک به سرعت در حال گسترش است. در حال حاضر، تنها 30 درصد از ناوگان جهانی گاز مایع (LPG) می تواند آمونیاک را حمل کند و تنها 50 حامل گاز بزرگ و بسیار بزرگ این قابلیت را دارند.

برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده، کشتیرانی اقیانوس آرام شرقی چهار ناو بسیار بزرگ حامل آمونیاک (VLAC) را از گروه کشتی سازی جیانگ نان راه اندازی کرده است. این VLACها با ظرفیت هر کدام 93000 متر مکعب به بزرگترین حامل های جهان تبدیل خواهند شد.

برای انتقال 121 میلیون تن آمونیاک اعلام شده، تقریباً 200 VLAC مورد نیاز است که نیاز به سرمایه گذاری تقریباً 20 میلیارد دلاری در ساخت‌وسازهای جدید دارد. فراتر از ساخت‌های جدید، علاقه به مقاوم‌سازی کشتی‌های LPG برای حمل آمونیاک در حال افزایش است.

با توجه به در دسترس بودن بیش از 1450 حامل LPG، تبدیل این کشتی‌ها به حامل‌های آماده آمونیاک یک استراتژی انتقال قوی برای مالکان کشتی ارائه می‌کند، به‌ویژه که پیش‌بینی می‌شود تقاضا برای مسافت پیموده شده LPG در بحبوحه تلاش‌های کربن‌زدایی کاهش یابد.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است... سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد، ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.