عربستان سعودی به دنبال فناوری راکتور هسته ای کوچک

عربستان سعودی اعلام کرد که علاقه مند به مطالعه فناوری راکتورهای هسته ای کوچک مدولار (SMRs) است، زیرا بزرگترین تولیدکننده نفت خاورمیانه به دنبال تنوع بخشیدن به منابع انرژی و تولید نیروی پاک تر برای مصارف داخلی و صادرات است.

شاهزاده عبدالعزیز بن سلمان، وزیر انرژی عربستان روز یکشنبه در یک کنفرانس آب و هوا در ریاض، پایتخت، گفت: پادشاهی دیر به انرژی هسته‌ای وارد می‌شود و هدف آن بررسی همه انواع و کاربردهای تولید اتمی است.

عربستان سعودی در حال ساخت یک رآکتور آزمایشی است و به دنبال کمک ایالات متحده برای توسعه یک برنامه هسته ای است.

خلیج فارس در اواخر سال جاری در حال تبدیل شدن به کانون اصلی مبارزه با تغییرات آب و هوایی است، زیرا امارات متحده عربی برای میزبانی نشست سالانه سازمان ملل متحد با هدف حفاظت از محیط زیست و مهار انتشار گازهای گلخانه ای آماده می شود.

اما در حالی که اعضای اوپک، عربستان سعودی و امارات برای توسعه منابع تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و سیستم‌های جذب کربن تلاش می‌کنند، آنها همچنین برای توسعه ظرفیت تولید نفت سرمایه‌گذاری می‌کنند.

شاهزاده عبدالعزیز گفت: موردی وجود دارد که ما همچنان در نفت باشیم و در گاز ادامه دهیم. اگرچه سهم نفت و گاز ممکن است کاهش یابد اما همچنان بخشی از یک سیستم انرژی کلی خواهد بود که می تواند ببیند.

وی گفت که تقاضا تا اواسط قرن دو برابر می شود.

سهیل المزروعی، وزیر انرژی امارات متحده عربی در میزگردی با همکار عربستانی خود گفت: سرمایه گذاری در نفت و گاز همراه با سایر منابع نشان می دهد که کشورهای خاورمیانه جدیت دارند که تامین کنندگان مسئول انرژی در بازارهای جهانی باشند.

شاهزاده عبدالعزیز گفت که عربستان سعودی همچنین در حال اکتشاف برای انرژی زمین گرمایی است، از جمله در مناطق غربی کشور که از منابع سوخت فسیلی دور هستند و در حال توسعه ظرفیت جذب کربن جدید است.

اعضای سازمان کشورهای صادرکننده نفت و متحدانش از جمله روسیه تولید را محدود کرده‌اند زیرا به دنبال تقویت قیمت‌ها و حذف مازاد نفت خام در انبار هستند، نفت هفته گذشته حدود 10 دلار در هر بشکه کاهش یافت زیرا سرمایه گذاران همچنان نگران قدرت اقتصادهای جهانی و تقاضای انرژی هستند.

تاریخچه انرژی هسته ای در عربستان سعودی

• عربستان سعودی برنامه هایی برای ایجاد صنعت برق هسته ای غیرنظامی دارد.

• این کشور در سال 2013 حدود 17 گیگاوات ظرفیت هسته ای را تا سال 2032 پیش بینی کرده بود اما این هدف دو سال بعد کنار گذاشته شد.

• در حال حاضر تقریباً تمام برق کشور از سوزاندن سوخت های فسیلی تولید می شود.

بخش (تولید) برق

• کل تولید (در سال 2019): 386 تراوات ساعت ناخالص

• ترکیب تولید: گاز طبیعی 217 تراوات ساعت (56%). روغن 168 TWh (44%)

• موجودی واردات/صادرات: بدون واردات/صادرات، به زیر مراجعه کنید

• مصرف کل: 294 تراوات ساعت

• مصرف سرانه: ج. 8600 کیلووات ساعت در سال 2019

جمعیت عربستان سعودی از 4 میلیون نفر در سال 1960 به بیش از 34 میلیون نفر در سال 2020 افزایش یافته است. این کشور بیش از یک چهارم تولید نفت خود را مصرف می کند، و در حالی که پیش بینی می شود تقاضای انرژی به طور قابل توجهی افزایش یابد، تولید نفت افزایش نمی یابد.

ظرفیت تولید 83.0 گیگاوات در سال 2021 بود که از 25.8 گیگاوات در سال 2000 افزایش یافته بود. عربستان سعودی از نظر داشتن فرکانس شبکه 60 هرتز در منطقه منحصر به فرد است که پتانسیل اتصالات شبکه را به شدت محدود می کند – این کشور واردات یا صادرات برق ندارد.

این کشور برنامه‌های بلندپروازانه‌ای برای ایجاد ظرفیت انرژی هسته‌ای و انرژی‌های تجدیدپذیر داشته است، اما در سال ۲۰۱۹ تنها ۰.۱ درصد از کل تولید از PV خورشیدی و بقیه توسط نفت و گاز تولید می‌شود.

طرح هایی برای انرژی های تجدیدپذیر

دولت عربستان سعودی در سال 2012 پیشنهادی از سوی شهر ملک عبدالله برای انرژی اتمی و تجدیدپذیر (KA-CARE) برای افزودن 23.9 گیگاوات به ظرفیت تجدیدپذیر تا سال 2020 و 54 گیگاوات تا سال 2032، شامل 16 گیگاوات فتوولتائیک خورشیدی، 25 گیگاوات انرژی خورشیدی متمرکز، تصویب کرد.

9 گیگاوات باد، 3 گیگاوات زباله به انرژی، و 1 گیگاوات زمین گرمایی. این طرح بعداً به سال 2040 بازگردانده شد.

در آوریل 2016، دولت طرح چشم انداز 2030 خود را آغاز کرد که شامل برنامه هایی تحت برنامه ملی انرژی های تجدیدپذیر (NREP) برای 9.5 گیگاوات انرژی تجدیدپذیر تا سال 2023 با هدف موقت 3.45 گیگاوات تا سال 2020 بود.

اهداف چشم انداز 2030 در ژانویه 2019 توسط دفتر توسعه پروژه انرژی های تجدیدپذیر کشور (REPDO) به 27.3 گیگاوات در سال 2023 و 58.7 گیگاوات در سال 2030 افزایش یافت که شامل 40 گیگاوات PV خورشیدی، 16 گیگاوات بادی و 2.7 گیگاوات دیگر منابع تجدیدپذیر است.

در مارس 2018، محمد بن سلمان، ولیعهد، یادداشت تفاهمی با سافت بانک ژاپن برای تحویل 150 تا 200 گیگاوات ظرفیت خورشیدی تا سال 2030 به عنوان بخشی از یک برنامه 200 میلیارد دلاری امضا کرد ولی این پروژه حدود شش ماه بعد متوقف شد.

پیش از این، در اکتبر 2017، ولیعهد محمد بن سلمان، پروژه 500 میلیارد دلاری نئوم، شهری جدید 2.7 میلیون هکتاری در دریای سرخ در شمال غرب کشور را اعلام کرد که به طور کامل با انرژی های تجدیدپذیر تامین می شود. در مارس 2022، Neom راه اندازی شرکت تابعه Enowa را اعلام کرد که مسئول توسعه سیستم های انرژی و آب Neom است.

در ژانویه 2021، شاهزاده عبدالعزیز بن سلمان، وزیر انرژی، گفت که کشور متعهد است که کربن خنثی شود و هدف آن تولید 50 درصد برق خود از انرژی های تجدیدپذیر تا سال 2030 و 50 درصد باقی مانده از گاز طبیعی است.

نمک زدایی

وزارت آب و برق (MOWE) که به طور کلی مسئول برق و نمک‌زدایی در کشور بود، در ماه مه 2016 منحل شد و سبد آب به وزارت محیط‌زیست، آب و کشاورزی و برق به این وزارتخانه رسید.

انرژی، صنعت و منابع معدنی

شرکت تبدیل آب شور (SWCC) حدود 7.5 میلیون متر مکعب در روز از ظرفیت آب شیرین شده را اداره می کند. اتصال نیروگاه های آب شیرین کن با تولید برق به منظور استفاده از گرمای دفعی، انرژی مورد نیاز برای نمک زدایی را تا حدود نصف کاهش می دهد.

از این رو نیروگاه های دو منظوره یا هیبریدی به عنوان تأسیسات مستقل تولید آب و برق (IWPP) مورد توجه قرار می گیرند. این کشور به نصب ظرفیت عظیم نمک‌زدایی ادامه می‌دهد که بیشتر آن تقطیر فلاش چند مرحله‌ای حرارتی (MSF) و تقطیر چند اثره (MED) است، اما بسیاری از آن‌ها اسمز معکوس (RO) است که توسط برق هدایت می‌شود.

نیروگاه شعیبه/شعیبه در ساحل دریای سرخ ظرفیت 0.9 میلیون مترمکعب در روز را فراهم می کند. ینبع و ربیق 3 در نزدیکی دریای سرخ که منطقه مدینه را تأمین می کند، 1.5 میلیون مترمکعب دیگر در روز دارد. در ساحل خلیج، راس الخیر بیش از 1 میلیون مترمکعب در روز دارد که ریاض و مارافیق/جبیل حدود 0.8 میلیون مترمکعب در روز را تامین می کند.

در ژانویه 2020، شرکت سولار واتر مستقر در بریتانیا برای ساخت اولین نیروگاه‌های نمک‌زدایی انرژی خورشیدی متمرکز «گنبد خورشیدی» در نئوم قرارداد بسته شد که انتظار می‌رود اولین نیروگاه بعداً در سال 2020 تکمیل شود.

صنعت برق هسته ای

در دسامبر 2006، شش کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس - کویت، عربستان سعودی، بحرین، امارات متحده عربی (امارات متحده عربی)، قطر و عمان - اعلام کردند که این شورا در حال انجام مطالعه ای در مورد استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای است. فرانسه موافقت کرد که در این زمینه با آنها همکاری کند و ایران نیز متعهد شد در زمینه فناوری هسته ای کمک کند.

در فوریه 2007، شش کشور با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) برای همکاری در زمینه مطالعه امکان‌سنجی برای یک برنامه انرژی هسته‌ای و نمک‌زدایی منطقه‌ای با عربستان سعودی به توافق رسیدند.

در آگوست 2009، دولت عربستان سعودی اعلام کرد که به تنهایی در حال بررسی یک برنامه انرژی هسته‌ای است و در آوریل 2010 یک فرمان سلطنتی اعلام کرد: «توسعه انرژی اتمی برای برآوردن نیازهای رو به رشد پادشاهی برای انرژی برای تولید برق، تولید نمک‌زدایی ضروری است.

شهر ملک عبدالله برای انرژی اتمی و تجدیدپذیر (KA-CARE) در ریاض راه اندازی شد تا این دستور کار را به عنوان جایگزینی برای نفت پیش ببرد و آژانس صالح برای معاهدات انرژی هسته ای باشد که توسط پادشاهی امضا شده است.

همچنین مسئول نظارت بر کارهای مربوط به پروژه های انرژی هسته ای و زباله های رادیواکتیو است.

در ژوئن 2010، شرکت مشاوره پویری مستقر در فنلاند و سوئیس را برای کمک به تعریف استراتژی سطح بالا در زمینه کاربردهای انرژی هسته ای و انرژی های تجدیدپذیر با نمک زدایی منصوب کرد.

در نوامبر 2011، WorleyParsons را برای انجام بررسی‌های سایت و تجزیه و تحلیل منطقه‌ای برای شناسایی سایت‌های بالقوه، انتخاب مکان‌های نامزد و سپس مقایسه و رتبه‌بندی آنها، و توسعه مشخصات فنی برای یک مناقصه برنامه‌ریزی‌شده برای مرحله بعدی پروژه انرژی هسته‌ای عربستان منصوب کرد.

سه سایت در سپتامبر 2013 در فهرست نهایی قرار گرفتند: Jubail on the Gulf و تبوک و جیزان برای دریای سرخ.

پیش از این در ژوئن 2011، هماهنگ‌کننده همکاری‌های علمی در KA-CARE گفت که قصد دارد طی 20 سال آینده 16 رآکتور هسته‌ای را با هزینه بیش از 300 میلیارد ریال (80 میلیارد دلار) بسازد که اینها حدود 20 درصد از برق عربستان سعودی را تولید می کنند.

راکتورهای کوچکتری مانند CAREM آرژانتین برای نمک زدایی در نظر گرفته شده بود و جدول زمانی آوریل 2013 نشان داد که ساخت هسته ای از سال 2016 شروع شده است.

در آوریل 2013 KA-CARE 17 گیگاوات ظرفیت هسته ای را تا سال 2032 از مجموع 123 گیگاوات، با 16 گیگاوات PV خورشیدی، 25 گیگاوات خورشیدی CSP (برای تامین ذخیره گرما) و 4 گیگاوات از زمین گرمایی، باد و زباله پیش بینی کرد.

حدود نیمی از ظرفیت در سال 2032 همچنان هیدروکربنی خواهد بود، با یک سوم انرژی خورشیدی پس از سرمایه گذاری در حدود 108 میلیارد دلار. علاوه بر این 9 گیگاوات ظرفیت باد برای نمک‌زدایی استفاده خواهد شد اما در ژانویه 2015 تاریخ هدف هسته ای به سال 2040 منتقل شد.

در سپتامبر 2013، جنرال الکتریک هیتاچی انرژی هسته ای و توشیبا/وستینگهاوس قراردادهایی را با شرکای هسته ای اکسلون (ENP)، بخشی از نسل اکسلون، برای پیگیری قراردادهای ساخت رآکتور با KA-CARE امضا کردند.

GEH ABWR و ESBWR خود را پیشنهاد کرد، در حالی که توشیبا/وستینگهاوس AP1000 و ABWR توشیبا را پیشنهاد کرد.

آروا و اد اف تعدادی توافق نامه با شرکت ها و دانشگاه های سعودی امضا کردند و EdF توافق نامه ای را با شرکت جهانی انرژی عربستان سعودی (GEHC) برای ایجاد یک سرمایه گذاری مشترک امضا کرد که اولین وظیفه آن انجام مطالعات امکان سنجی برای یک راکتور EPR است.

در ژانویه 2015، دولت گفت که هدفش برای 17 گیگاوات ظرفیت هسته‌ای بیشتر شبیه به سال 2040 خواهد بود. این عملاً به معنای کاهش برنامه‌های فوری بود و در سال 2017 KA-CARE اعلام کرد که در حال درخواست پیشنهادهایی برای ظرفیت هسته‌ای 2.9 گیگاوات است.

در نوامبر 2018 KA-CARE قراردادی را با Worley Parsons برای ارائه خدمات مشاوره برای پروژه ملی انرژی اتمی عربستان منعقد کرد که این شامل حاکمیت پروژه، مدیریت منابع، خدمات پروژه، آموزش و انطباق در سراسر محدوده کامل نیروگاه های بزرگ، راکتورهای کوچک مدولار (SMR) و چرخه سوخت هسته ای می شود.

پیش از این در مارس 2015، موسسه تحقیقات انرژی اتمی کره (KAERI) قراردادی را با KA-CARE امضا کرد تا پتانسیل ساخت حداقل دو راکتور SMART کره جنوبی و احتمالاً بیشتر را در این کشور ارزیابی کند. پیش بینی می شد مطالعه مهندسی پیش از پروژه سه سال طول بکشد و در اواخر سال 2016 در حال پیشرفت برای ساخت کارخانه FOAK بود.

در سپتامبر 2015 قراردادهای دیگری امضا شد که هدف آنها ایجاد یک مشارکت برای ایجاد زیرساخت های دانش در زمینه های فناوری SMART، مانند طراحی و ساخت راکتورها و حفظ ویژگی های مکانیکی و ایمنی آنها است. دو کشور 130 میلیون دلار از سال 2015 تا نوامبر 2017 برای تکمیل مهندسی ساخت و ساز پیش از SMART سرمایه گذاری کردند.

SMART برای تولید برق (تا 100 مگاوات) و همچنین کاربردهای حرارتی، مانند نمک‌زدایی آب دریا، با طول عمر عملیاتی طراحی 60 ساله و چرخه سوخت‌گیری سه ساله طراحی شده است. هزینه ساخت اولین واحد SMART در عربستان سعودی یک میلیارد دلار برآورد شده است.

کره جنوبی این توافق را فرصت‌هایی برای مشارکت عمده در برنامه‌های انرژی هسته‌ای عربستان می‌داند و همچنین خواستار تجاری‌سازی و ارتقای راکتور SMART به کشورهای ثالث است. KAERI یک کارخانه نمک‌زدایی یکپارچه بر اساس راکتور SMART برای تولید 40000 متر مکعب در روز آب و 90 مگاوات انرژی با هزینه کمتر از توربین گاز طراحی کرده است.

همچنین در مارس 2015، شرکت دولتی INVAP (Investigacion Aplicada) از آرژانتین و شرکت دولتی نوآوری فناوری سعودی Taqnia یک شرکت سرمایه گذاری مشترک به نام Invania را برای توسعه فناوری هسته ای برای برنامه انرژی هسته ای عربستان سعودی راه اندازی کردند که ظاهراً بر راکتورهای کوچک متمرکز بود. مانند CAREM (100 مگاوات، 27 مگاوات) برای نمک زدایی. تقنیا بازوی فناوری صندوق سرمایه گذاری عمومی است.

در ژانویه 2016، KA-CARE با شرکت مهندسی هسته‌ای چین (CNEC) برای ساخت یک راکتور با دمای بالا (HTR) در این کشور، بر اساس HTR-PM که اکنون در چین توسط CNEC در حال ساخت است، قراردادی امضا کرد. یک توافقنامه همکاری بیشتر برای این منظور، شامل بومی سازی زنجیره تامین و انجام یک مطالعه امکان سنجی، در مارس 2017 امضا شد.

در ماه مه 2017 یک گروه کاری مشترک یک مطالعه امکان سنجی رسمی برای پروژه را با هدف ارائه آن به پروژه آغاز کرد.

دولت بعداً در سال 2017. در آگوست 2017 گروه مهندسی و ساخت و ساز هسته ای چین (CNEC) و شرکت توسعه فناوری عربستان توافق نامه ای را برای مطالعه امکان سنجی در مورد استفاده از راکتورهای دمای بالا برای نمک زدایی آب دریا امضا کردند. آژانس بین المللی انرژی اتمی همچنین یک مطالعه امکان سنجی در مورد HTR های تامین کننده گرما برای صنعت پتروشیمی در عربستان سعودی گزارش می دهد.

در جولای 2017، کابینه تأسیس پروژه ملی انرژی اتمی عربستان (SNAEP) و مقررات مالی و اداری جدید برای KA-CARE را تصویب کرد.

در ژانویه 2019، آژانس گزارش نهایی ماموریت بررسی زیرساخت‌های هسته‌ای یکپارچه (INIR) خود در عربستان سعودی را ارائه کرد و به این نتیجه رسید که پیشرفت قابل توجهی از جمله ایجاد چارچوب قانونی و توسعه زیرساخت‌های هسته‌ای حاصل شده است.

در فوریه 2022، عربستان سعودی تاسیس شرکت هلدینگ هسته ای را تایید کرد که به عنوان توسعه دهنده هسته ای این کشور عمل خواهد کرد. تشکیل این نهاد در ابتدا در سال 2013 ذکر شد.

قراردادهای بین المللی

به نظر می رسید که توافقنامه همکاری هسته ای با فرانسه در اوایل سال 2011 منافع فرانسه را در برنامه های این کشور ارتقا دهد. در ژوئن 2015 فرانسه توافقنامه ای را برای انجام یک مطالعه امکان سنجی برای ساخت دو راکتور انرژی هسته ای EPR امضا کرد.

توافقات اضافی در مورد آموزش ایمنی هسته ای و همچنین در مورد دفع زباله امضا شد.

توافقنامه همکاری هسته ای اواسط سال 2011 با آرژانتین آشکارا مربوط به نیروگاه های کوچکتر برای نمک زدایی و سرمایه گذاری مشترک بعدی اینوانیا بود.

توافقنامه نوامبر 2011 با کره جنوبی خواستار همکاری در تحقیق و توسعه هسته ای، از جمله ساخت نیروگاه های هسته ای و راکتورهای تحقیقاتی، و همچنین آموزش، ایمنی و مدیریت زباله شد.

در ژوئن 2013، کپکو برای بومی‌سازی فناوری هسته‌ای، همراه با تحقیق و توسعه مشترک فناوری‌های هسته‌ای، در صورتی که عربستان سعودی راکتورهای کره جنوبی را خریداری کند، حمایت کرد. در سپتامبر 2015 قراردادهای دیگری امضا شد که هدف آنها ایجاد یک مشارکت برای ایجاد زیرساخت دانش در زمینه های فناوری SMART است (به توافق نامه SMART در مارس 2015 مراجعه کنید).

توافق ژانویه 2012 با چین مربوط به توسعه و نگهداری نیروگاه های هسته ای، راکتورهای تحقیقاتی، و تامین سوخت هسته ای ساخته شده است. قرارداد دیگری با CNNC در آگوست 2014 امضا شد و در آگوست 2016 KA-CARE توافق نامه ای را با CNNC برای توسعه منابع انسانی امضا کرد.

توافقنامه ژوئن 2015 با Rosatom برای همکاری در زمینه انرژی هسته‌ای، از جمله: طراحی، ساخت، بهره‌برداری و از کار انداختن نیروگاه‌های هسته‌ای و راکتورهای تحقیقاتی، از جمله نیروگاه‌های نمک‌زدایی و شتاب‌دهنده‌های ذرات، فراهم شد.

ارائه خدمات چرخه سوخت هسته ای، از جمله نیروگاه های هسته ای و راکتورهای تحقیقاتی؛ مدیریت سوخت هسته ای استفاده شده و مدیریت زباله های رادیواکتیو؛ تولید رادیوایزوتوپ ها و کاربرد آنها در صنعت، پزشکی و کشاورزی؛ و آموزش و پرورش متخصصان در زمینه انرژی هسته ای.

یک برنامه همکاری بیشتر در اکتبر 2017 بین KA-CARE و Rosatom امضا شد که بر رآکتورهای کوچک و متوسط و ساخت یک راکتور تحقیقاتی جدید متمرکز بود.

در ژوئیه 2019 گزارش شد که Rosatom یک مطالعه امکان سنجی برای ساخت یک راکتور VVER-600 برای KA-CARE در ابتدا با هدف ساختن واحدهای VVER-1200 در ابتدا پیشنهاد کرد.

در اکتبر 2015 KA-CARE یک توافقنامه همکاری هسته ای با مجارستان امضا کرد. در اکتبر 2016 توافقنامه همکاری هسته ای با قزاقستان امضا کرد که بر تامین سوخت متمرکز بود.

در مارس 2017 توافقنامه ای بین KA-CARE و کمیسیون انرژی اتمی اردن (JAEC) برای مطالعه امکان سنجی در مورد ساخت دو راکتور مدولار کوچک (SMR) در اردن برای تولید برق و آب شیرین شده امضا شد. هیچ فناوری خاصی ذکر نشده است.

KA-CARE پیشتر گفته بود که در حال مذاکره با جمهوری چک، بریتانیا و ایالات متحده در مورد همکاری بیشتر است. توافقنامه همکاری هسته ای کامل با ایالات متحده به طور کلی برای ادامه برنامه های انرژی هسته ای عربستان حیاتی تلقی می شود.

چرخه سوخت

گزارش‌هایی در رسانه‌ها وجود دارد که در مورد اهداف KA-CARE برای غنی‌سازی اورانیوم، بدون تایید یا قابل قبول، گمانه‌زنی می‌کنند. این گمانه زنی بر اساس توافق هسته ای احتمالی با ایالات متحده است و به سیاست های منطقه ای مربوط می شود.

در ماه مارس و آگوست 2017، شرکت ملی هسته‌ای چین (CNNC) و سازمان زمین‌شناسی عربستان توافق‌نامه‌هایی را برای همکاری در زمینه اکتشاف اورانیوم امضا کردند. CNNC اعلام کرد که 9 منطقه بالقوه برای منابع اورانیوم در عربستان سعودی را طی دو سال آینده بررسی خواهد کرد. همچنین در اردن کاوش کرده است.

در مارس 2019، KA-CARE برنامه ای را با همکاری کمیسیون انرژی اتمی اردن (JAEC) و شرکت معدن اورانیوم اردن (JUMCO) برای توسعه تخصص عربستان در اکتشاف و استخراج اورانیوم راه اندازی کرد. این به دنبال توافق مارس 2017 بین JAEC و KA-CARE است که اکتشاف و استخراج اورانیوم در مرکز اردن را پوشش می دهد.

تحقیق و توسعه

یک راکتور تحقیقاتی کم توان 30 کیلووات (LPRR) در شهر ملک عبدالعزیز برای علم و فناوری (KACST) در ریاض توسط INVAP آرژانتین در دست ساخت است. این پروژه به طور رسمی در نوامبر 2018 راه اندازی شد، زمانی که گزارش شد ساخت و ساز به خوبی در حال انجام است.

مقررات، ایمنی و عدم اشاعه

سازمان تنظیم مقررات اتمی عربستان سعودی (SAARA) برای شروع فعالیت ها در اوایل سال 2014 راه اندازی شد. در ماه مه 2014 KA-CARE توافق نامه ای را با سازمان امنیت تابشی و هسته ای فنلاند (STUK) امضا کرد تا با استخدام و آموزش پرسنل و ایجاد کمک به این امر کمک کند.

استانداردهای ایمنی در نوامبر 2016، KA-CARE توافقنامه ای را با کمیسیون ایمنی و امنیت هسته ای کره جنوبی (NSSC) برای ارتقای همکاری در تنظیم ایمنی هسته ای، پادمان ها و حفاظت فیزیکی، حفاظت در برابر تشعشعات و تحقیقات مربوطه، و همچنین توسعه به روشی برای خدمت به اتمی امضا کرد.

در ماه مه 2021، کمیسیون تنظیم مقررات هسته ای و رادیولوژیکی عربستان سعودی (NRRC) و سازمان فدرال مقررات هسته ای امارات متحده عربی (FANR) موافقت کردند که در موضوعات نظارتی هسته ای و تشعشعات همکاری کنند. این دو تنظیم کننده گروه های کاری موضوعی را برای به اشتراک گذاشتن بهترین تجربیات تشکیل خواهند داد.

این به دنبال امضای یک توافقنامه دوجانبه در سال 2019 در زمینه همکاری در انرژی هسته ای بین دو کشور است.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است... سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد، ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.