با کاهش نقش روسیه، مذاکرات صلح آذربایجان و ارمنستان به سمت غرب متمایل شد.

دولت آذربایجان در مورد مذاکرات با میانجیگری ایالات متحده و اتحادیه اروپا با ارمنستان بیش از پیش مثبت به نظر می رسد و به طور فزاینده ای نسبت به تلاش های میانجیگری روسیه منفی می شود.

این گفتگوها در مسیری جداگانه و بدون هماهنگی با میانجی های غربی انجام می شود. روسیه یک گروه 2000 نفری حافظ صلح در قره باغ کوهستانی ارمنی‌نشین آذربایجان دارد.

به نظر نمی رسید که آخرین دیدار بین رهبران ارمنستان و آذربایجان در 15 ژوئیه در بروکسل با میانجیگری رئیس شورای اروپا، چارلز میشل، روند را خیلی پیش ببرد، اما یک ایده جدید را معرفی کرد.

میشل از تمایل آذربایجان به ارائه کمک های بشردوستانه به ارمنی های قره باغ کوهستانی از طریق شهر آغدام آذربایجان استقبال کرد.

این ابتکار مورد استقبال ارامنه قرار نگرفت و بسیاری آن را گامی در جهت عادی سازی و مشروعیت بخشیدن به محاصره هفت ماهه قره باغ کوهستانی آذربایجان تفسیر کردند.

برخی از ساکنان آسکران، یکی از شهرهای ارمنی‌نشین نزدیک آقدام، قول داده‌اند که موانعی را در جاده عسکران-اقدام به منظور مقابله با به اصطلاح کمک‌های بشردوستانه از پیش تعیین شده توسط مقامات آذربایجان نصب کنند.

میشل همچنین بر لزوم باز کردن جاده لاچین که قره باغ کوهستانی را به ارمنستان متصل می کند، تاکید کرد. تویوو کلاار، نماینده ویژه اتحادیه اروپا در قفقاز جنوبی، به رسانه های ارمنی گفت که پیشنهاد آغدام یک جایگزین نیست، بلکه مکملی برای جاده لاچین است.

آذربایجانی ها عمدتاً از پیشنهاد آغدام استقبال کردند و آن را فرصتی برای پیشبرد ادغام ارامنه قره باغ در کشور آذربایجان دانستند.

فواد شهباز، تحلیلگر سیاسی به زبان انگلیسی در توییتر نوشت: «در صورتی که کمک‌های بشردوستانه از سوی جامعه ارمنی پذیرفته شود، می‌تواند در آینده نزدیک سابقه‌ای (نه عظیم) برای پذیرش تابعیت آذربایجان برای آنها ایجاد کند.

واصف حسینوف، از مرکز دولتی تحلیل روابط بین الملل، برای بنیاد جیمزتاون نوشت که حمایت میشل از پیشنهاد اقدم تأیید دیگری بر تمامیت ارضی آذربایجان از سوی اتحادیه اروپا و ارمنستان - به نارضایتی برخی از گروه‌های ملی‌گرای افراطی در ارمنستان و طرف روسیه بود.

واکنش آذربایجان به بیانیه وزارت خارجه روسیه در همان روز، 15 ژوئیه، به طور مشابه، ترجیح فزاینده آن را برای مسیر مذاکرات اروپایی نشان داد.

بیانیه روسیه با این بیانیه آغاز شد که با به رسمیت شناختن قره باغ کوهستانی به عنوان بخشی از خاک آذربایجان، ایروان به شدت شرایط اساسی امضای آتش بس با میانجیگری روسیه را که به جنگ دوم قره باغ در سال 2020 پایان داد، به شدت تغییر داده است.

وزارت خارجه آذربایجان به زودی بیانیه خود را در اعتراض به این خط منتشر کرد: اظهار نظر و تعیین شروط وزارت خارجه روسیه در مورد حاکمیت و تمامیت ارضی آذربایجان در چارچوب به رسمیت شناختن قره باغ به عنوان بخشی از آذربایجان توسط نخست وزیر جمهوری ارمنستان، کشوری که نزدیک به 30 سال سرزمین های آذربایجان را اشغال کرده بود، غیرقابل قبول است.

وزارت خارجه روسیه و آذربایجان هر دو تاکید کردند که ارمنستان قبلا قره باغ را به عنوان بخشی از آذربایجان به رسمیت شناخته است در حالی که در واقع فقط تمایل خود را برای انجام این کار اعلام کرده است.

این نوع جدال لفظی بین روسیه و آذربایجان از زمان جنگ دوم قره باغ در سال 2020 جدید نیست. جمهوری آذربایجان مدت‌هاست روسیه را به شکست در تضمین خروج گروه‌های ارمنی مسلح غیرقانونی از قره‌باغ متهم می‌کند. (این به نیروی مسلح قره باغ، ارتش دفاعی آرتساخ اشاره دارد.

تقریباً در همه اظهارات رسمی، آذربایجان در تلاش است که نیروهای حافظ صلح روسی در قره باغ را موقتاً در آنجا مستقر کرده اند» بخواند. دوره 5 ساله استقرار نیروهای حافظ صلح در سال 2025 به پایان می رسد.

جنگ روسیه علیه اوکراین بستر دیگری برای سرزنش روسیه در اختیار باکو قرار داد. اگرچه آذربایجان هرگز رسماً تهاجم روسیه را محکوم نکرده و به قطعنامه‌های سازمان ملل علیه روسیه رأی نداده است (بر اساس توافقنامه مشارکت استراتژیک که دو روز قبل از حمله روسیه امضا شده است)، رسانه‌های دولتی آذربایجان به وضوح طرف اوکراینی را گرفته‌اند و آذربایجان از آغاز جنگ به طور مرتب کمک های بشردوستانه به اوکراین ارائه می کند.

باکو از مشغله های روسیه با اوکراین سوء استفاده می کند و مناطق بیشتری را در قره باغ کوهستانی تصرف کرده و منطقه را در محاصره قرار داده است.

این به طور گسترده به عنوان تلاشی برای تغییر وضعیت در میدان به گونه‌ای تلقی می‌شود که حافظان صلح پس از پایان مأموریت خود، قره باغ را ترک کنند.

رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، شریک استراتژیک آذربایجان، اخیراً از درخواست آذربایجان برای خروج به موقع صلحبان روسی حمایت کرده و ابراز اطمینان کرده است که آنها تا سال 2025 از این کشور خارج خواهند شد.

شجاعت احمدزاده، تحلیلگر مرکز توپچوباشوف، یک اندیشکده مستقر در باکو، می گوید گفتمان موجود و آخرین اظهارات نشان می دهد که آذربایجان در تلاش است تا خروج روسیه از قره باغ را تضمین کند. او می گوید باکو دو اهرم کلیدی دارد که می تواند برای تحقق این امر از آن استفاده کند.

اولاً، نیاز به ادغام سریع روسیه در فضای اقتصادی غیرغربی وجود دارد و در این راستا، تشدید تماس های تجاری با هند، خاورمیانه و سایر بازیگران بیش از هر زمان دیگری مطرح است و تحقق کامل کریدور شمال-جنوب که از آذربایجان می گذرد بیش از همیشه برای مسکو مرتبط است.

ثانیاً، برای روسیه مهم است که کشورها به جبهه ضد روسیه نپیوندند. آذربایجان از اوکراین حمایت می کند و کمک های بشردوستانه ارائه می دهد، اما به جبهه ضد روسیه نمی پیوندد، در این مورد، بی طرفی آذربایجان برای مسکو بیش از هر زمان دیگری مهم است.

هر دوی این موارد برای روسیه مهمتر از حفظ صلح بانان در قره باغ است.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است. سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد. ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست، و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.