برنامه ریزان جنگ چین نه تنها تعداد هواپیماهای خود را افزایش داده اند، بلکه توانایی های فنی خود را نیز گسترش داده اند، چین مجموعه ای از هواپیماهای جنگی نسل پنجم را برای رقیب F-22 Raptor و F-35 آمریکا ساخته است.
بسیاری از تحلیلگران فناوری استدلال می کنند که هواپیماهای جنگی نسل پنجم چین به خوبی هواپیماهای آمریکایی نیستند، اما این در کنار موضوع است. (چین نیازی ندارد هر چیزی که می‌سازد بی‌نقص باشد، آنها فقط باید به اندازه کافی خوب باشند... که هستند)
برای 20 سال نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق چین (PLAAF) تلاش کرده است تا با نیروی هوایی ایالات متحده برابری کند، گزارش اخیر پنتاگون به راه‌های مختلفی اشاره می‌کند که نیروی هوایی چین حداقل به یک رقیب همتا و واقعی برای USAF (نیروی هوایی آمریکا) تبدیل شده است.
از بسیاری جهات، نیروی هوایی چین ممکن است بتواند آمریکایی‌ها را در نبرد بر سر تایوان با تعداد زیادی هواپیمای جنگی شکست دهد.
ژنرال های چینی برای تسلط بر آسمان بالای تایوان، یک جنگ هوایی 96 ساعته را برنامه ریزی کرده اند، آنها برای حملات ویرانگر علیه گره های زیرساختی کلیدی برنامه ریزی می کنند و نیروهای چین برای حمله بر علیه دولت تایوان نیز برنامه ریزی کرده است. (بسیاری از این حرکت ها مقدمه ای برای تهاجم به تایوان خواهد بود)
چین به نیروی هوایی نیاز دارد که هم به اندازه کافی بزرگ باشد که بتواند هر گونه دفاع سرزمینی تایوان را نابود کند و هم از قلمرو خود در برابر پاسخ های نظامی احتمالی ایالات متحده و متحدان منطقه ای اش (نیروی متجاوز) دفاع کند.
دکترین قدیمی مائوئیسم دارای کیفیت خاص خود است و در اینجا به خوبی با این اصل قدیمی که جغرافیا سرنوشت است ترکیب می شود، اهداف چین، خواه شمال هند باشد، دریاهای چین جنوبی یا شرقی، یا تایوان، همه در نزدیکی سواحل چین هستند. (این مناطق از آمریکا دور هستند)
مزیت میدان خانگی چین
بنابراین ارتش ایالات متحده باید نیروهای خود را در فواصل وسیع مستقر کند و به شرکای منطقه‌ای برای استقرار و سوخت‌گیری برای رساندن ارتش خود به منطقه درگیری چین تکیه کند، پکن در مقایسه با آمریکایی‌ها از مزیت‌های مشابه در میدان خانگی برخوردار است و از قابلیت‌های صنعتی عظیمی برای تولید هواپیماهای جنگی خود مانند کره برخوردار است.
این واقعیت که هواپیماهای چین به اندازه هواپیماهای آمریکایی پیچیده نیستند، متأسفانه یک مزیت برای چین است و هواپیماهای آنها را می‌توان با سرعت بسیار مطمئن‌تر، سریع‌تر و راحت‌تر از آمریکا که بتواند هواپیماهای جنگی خود را مستقر، تعمیر و جایگزین کند، تعویض کرد.
برای مثال F-22 Raptor را در نظر بگیرید که در هر سناریوی جنگی که پنتاگون اجرا می کند، معرفی حتی تعداد کمی از رپتورها می تواند نبرد احتمالی با نیروهای چینی را به نفع آمریکا رقم بزند.
با این حال تعداد محدودی از این هواپیماهای جنگی وجود دارد و در حالی که این هواپیماها می توانند بیشتر از نسل های قبلی هواپیماهای جنگی ماموریت انجام دهند، اگر با تعداد قابل توجهی از جنگنده های چینی مواجه شوند، در نهایت سرنگون خواهند شد، علاوه بر این موجودی هواپیماهای جنگی رادارگریز چین از آمریکا پیشی خواهد گرفت.
در مورد F-35 جایگزین مورد نظر ارتش ایالات متحده برای ناوگان هواپیماهای جنگی نسل چهارم، مشکلات زیادی در این جنگنده وجود دارد.
چین در اوایل سال 2005، طی یک عملیات سایبری موسوم به Titan Rain، نقشه های دقیق این هواپیمای جنگی را به دست آورد و آنها زمان کافی برای کپی کردن هواپیما و همچنین ایجاد اقدامات متقابل علیه آن داشته اند.
F-35 تقریباً به خوبی F-22 یک جنگنده هوا به هوا نیست.
با این حال، باراک اوباما، رئیس جمهور سابق، خط تولید F-22 را در سال 2009 برای صرفه جویی در هزینه ها متوقف کرد، تعداد F-22 هایی که ناوگان هوایی ایالات متحده در اختیار دارد، بالاترین تعدادی است که تا زمانی که این هواپیمای جنگی افتخارآمیز نسل ششم در یک دهه یا بیشتر آماده شود، خواهد داشت.
F-35 هواپیمای بسیار گران‌تری نسبت به اکثر هواپیماهای چینی برای تولید و نگهداری است.
اگر بدنه‌های هواپیما با سرعتی سریع‌تر از آنچه ظرفیت صنعتی محدود آمریکا می‌تواند در زمان جنگ جایگزین کند، از بین برود، آن دارایی‌ها از بین رفته و آسیب‌پذیری‌های استراتژیک در دفاع آمریکا ایجاد می‌شود.
مشکل اضافه‌ای وجود دارد که آمریکا را در محیط استراتژیک پس از جنگ جهانی دوم گرفتار کرده است.
در حالی که آمریکا، به عنوان یک قدرت جهانی خودخوانده - یک ابرقدرت، اساساً در همه مناطق جهان منافع گسترده ای دارد، منافع استراتژیک اصلی چین به قلمرو چین نزدیک است، البته این بدان معناست که جنگ احتمالی با غرب احتمالاً نزدیک‌تر به خانه‌های چینی‌ها انجام می‌شود.
اما این بدان معناست که چین می‌تواند نیروهای منطقه‌ای خود را به گونه‌ای طراحی کند که مشت‌های سنگین‌تری را علیه نیروهای بین‌المللی ایالات متحده که حواس‌شان پرت شده، تحت فشار و تنش قرار گرفته است، بکوبد.
به جنگ با تامین کنندگان خود می رویم؟
نکته بسیار مهم عدم تعادل و ناکارآمدی زنجیره تامین نظامی است، آمریکا را آزار می دهد... در واقع رئیس شرکت پیمانکار دفاعی برجسته آمریکایی ریتون در تابستان سیاستگذاران ایالات متحده را به خاطر خطر جنگ با چین مورد سرزنش قرار داد.
این به این دلیل است که بسیاری از زنجیره تامین دفاعی آمریکا از چین می گذرد، آیا پکن به ارتش ایالات متحده اجازه می دهد در صورت بروز درگیری بین ایالات متحده و چین، دسترسی آزاد به تجهیزات زمان جنگ داشته باشد؟ مسخره است که چین موهای آمریکا را - در دست - دارد.
از طرف دیگر چین این مشکلات را ندارد، چین نه تنها برای اثبات جامعه و اقتصاد خود در برابر تحریم‌های اقتصادی غرب سخت کار کرده است، بلکه روابط خود را با قدرت‌های نزدیک - به‌ویژه روسیه - تقویت کرده است تا اطمینان حاصل کند که پایگاه صنعتی‌اش در برابر هرگونه درگیری با غرب دست نخورده باقی می‌ماند.
با از دست دادن احتمالی تسلط هوایی آمریکا بر تایوان، تهاجم چین دست آزاد خواهد داشت تا هر کاری که می خواهد علیه مدافعان تایوان انجام دهد - و تایوان در طول مدت تهاجم از متحدان غربی خود منزوی می شود - مگر اینکه آمریکا به طور قابل توجهی به دنبال تشدید فشارها علیه چین باشد، که بعید است.
لینک سایت مرجع
مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است... سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد، ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.
