تلاش متخصصان داخلی کشورمان در سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی موجب شده است تا ایران بیش از ۹۱ درصد قطعات مورد نیاز صنعت نیروگاهی خود را بومیسازی کند.
صنعت برق یکی از صنایع زیربنایی و مادر محسوب شده و نقش بیبدیلی در توسعه سایر صنایع و رشد اقتصادی کشور ایفا میکند و در ایران به دلیل ساختار و سبد انرژی کشور عمده برق از طریق منابع فسیلی تامین میشود و نرخ تولید برق در نیروگاههای حرارتی همواره نقش تاثیرگذاری در تامین برق مطمئن کشور به ویژه در روزهای پیک مصرف ایفا میکند.
نگاهی به روند توسعه نیروگاههای حرارتی در کشور نشان میدهد که ظرفیت منصوبه این واحدها در طی سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی با رشد 16 برابری به 74 هزار و 888 مگاوات رسیده است که این میزان افزایش ظرفیت نیروگاهی موجب شده است تا ایران رتبه نهم دارای بیشترین ظرفیت منصوبه نیروگاههای حرارتی در جهان را به خود اختصاص دهد.
در حال حاضر 623 واحد تولید برق حرارتی در 141 نیروگاه وظیفه تولید 94 درصد برق مورد نیاز کشور را بر عهده دارند و میزان تولید انرژی سالانه این واحدها نیز با رشد 33 برابری نسبت به ابتدای انقلاب به 338 میلیارد کیلووات ساعت رسیده است.
با توجه به اهمیت تولید برق پایدار نیروگاههای حرارتی، تلاش متخصصان ایرانی در طی این سالها موجب شده است تا کشوری که در سالهای پیش از پیروزی انقلاب اسلامی کوچکترین اجزای مورد نیاز صنعت نیروگاهی خود را از خارج کشور تامین میکرد، امروز در میان پنج کشور برتر سازنده توربین نیروگاهی جهان قرار بگیرد.
پیش از این دانش و فناوری ساخت قطعات نیروگاهی در انحصار کشورهای آمریکا، آلمان، ایتالیا، سوئیس و ژاپن بود که اکنون با همت و تلاش جوانان این مرز و بوم، ایران به جمع پنج کشور دارنده فناوری ساخت قطعات نیروگاهی نیز پیوسته است.
در حال حاضر 91 درصد قطعات نیروگاهی بومیسازی شده و تنها در طی پنج سال اخیر حدود 825 هزار قطعه نیروگاهی توسط متخصصان داخلی ساخته و در نیروگاههای تولید برق مورد استفاده قرار گرفته است.
همچنین انجام به موقع و با کیفیت برنامه تعمیرات نیروگاهی موجب شده است تا ضریب آمادگی تولید برق نیروگاههای حرارتی کشورمان از مرز 99 درصد عبور کند. این رقم در حالی است که ضریب آمادگی نیروگاههای حرارتی در آمارهای جهانی حدود 95 درصد است.
مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است... سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد، ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.