پیچیدگی تهدیدات مدرن درک و پاسخ به آنها را برای مردم دشوار می کند، اقدامات فردی برای رسیدگی به مشکلات جهانی مانند تغییرات آب و هوایی کافی نیست.
مخاطراتی که تداوم تمدن بشری را تهدید می کند به قدری آشکار است که برای مقابله با این مخاطرات بسیار گیج کننده است. در واقع، اقدامات زیادی برای تسریع در ورود آنها انجام می شود.
تغییرات آب و هوایی، جنگ هسته ای، آلودگی سمی که منجر به از دست دادن کامل باروری انسان می شود، طوفان های خورشیدی و سلاح های پالس الکترومغناطیسی که می توانند کل شبکه برق را از بین ببرند، ویروس های طراح که هیچ یک از ما در برابر آنها دفاعی نداریم، و کاهش انرژی و منابع تنها برخی از این موارد هستند. (خطرات در سطح انقراض که ما با آن روبرو هستیم)
در حال حاضر، هیچ یک از این احتمالات قطعی نیست که بشریت را به کلی از بین ببرد.
اما آنها ممکن است به تمدن فنی مدرن پایان دهند و تنها چند گروه پراکنده از انسان ها را در سراسر جهان پشت سر بگذارند و سپس بحث های اخیر در مورد تسلط هوش مصنوعی (AI) در جهان و خاموش کردن انسان ها یا حداقل تصمیم گیری بدون توجه به اینکه آیا این تصمیمات منجر به نابودی نسل بشر می شود وجود دارد.
آنچه در واقع به نظر می رسد در مورد آن است، این است که مردم با هوش مصنوعی چه خواهند کرد، و این را به یک فاجعه کاملاً انسانی تبدیل می کند نه صرفاً یک فن آوری.
با توجه به همه آنچه در مورد این تهدیدات شناخته شده است، چه چیزی جوامع بشری را از اقدام قطعی برای جلوگیری از آنها باز می دارد؟ بگذارید چند ایده ارائه کنم:
مدت‌ها بر این باور بودیم که شاید یکی از بزرگترین چالش‌های مدرنیته این است که ما در سیستم‌های پیچیده زندگی می‌کنیم، اما آنها را درک نمی‌کنیم، کسانی که دانش تخصصی ندارند ممکن است در درک تهدیداتی که از لیست خطرات بالا سرچشمه می گیرند مشکل داشته باشند و اگر آنها را درک کنند، ممکن است راهی برای درگیر شدن در جستجوی پاسخ نداشته باشند.
این خطرات را نمی توان به طور موثر از طریق اقدامات فردی پرداخت، به عنوان مثال سخت کردن رایانه و حتی کل سیستم الکتریکی خانه، مانع از دست دادن برق شما در صورت وقوع یک طوفان خورشیدی عظیم که کل شبکه را از بین می برد، نمی شود.
در مورد تغییرات آب و هوایی، حتی اگر افراد می توانند انتخاب هایی داشته باشند که ردپای کربن خود را کاهش دهد، نمی توانند تغییراتی را در زیرساخت ها، صنعت و عادات افراد دیگر ایجاد کنند که برای متوقف کردن تغییرات آب و هوایی لازم است.
مشوق‌های موجود در سیستم مالی و اقتصاد مبتنی بر بازار فعلی ما به افراد پاداش می‌دهد:
1) برای انجام کارهایی که سودآور هستند اما به خطرات ما می‌افزایند
2) برای اجتناب از اقدامات پرهزینه‌ای که ممکن است این خطرات را کاهش دهند. (سوزاندن بسیاری از سوخت های فسیلی بسیار سودآور است)
به سختی می توان دید که چگونه این روند کند می شود و در نهایت متوقف می شود تا زمانی که سودآور نباشد، عمدتاً احتمالاً از طریق مالیات. در مورد مواد شیمیایی سمی، وضعیت تقریباً یکسان است. تا زمانی که شرکت های شیمیایی بتوانند با فروش مواد شیمیایی سمی و اجازه دادن به آنها به محیط زیست سودهای کلانی به دست آورند، این کار را انجام خواهند داد.
تا جایی که شرکت‌های شیمیایی مجبور به جلوگیری از فرار مواد شیمیایی سمی به محیط زیست هستند، این تعهدی است که آنها نمی‌خواهند آن را تحمل کنند و لابی‌گران آنها روزانه برای تضعیف آن تلاش می‌کنند.
بسیاری از خطرات ذکر شده در بالا و بسیاری دیگر ممکن است برای افراد خاص به نظر برسد که ممکن است در آینده‌ای دور مشکل شخص دیگری باشد، علاوه بر غیراخلاقی بودن زین کردن نسل‌های آینده با خطرات در سطح انقراض که امروز می‌توانیم کاری برای آن انجام دهیم، این مشکل آشکار وجود دارد که آینده ناگزیر – و گاهی خیلی سریع – به زمان حال تبدیل می‌شود.
به عنوان مثال، تغییرات آب و هوایی در حال حاضر بسیار سریعتر از آنچه در دهه 1990 پیش بینی می شد رخ می دهد، زمانی که اولین تلاش ها برای اقدام هماهنگ جهانی انجام شد.
یکی از مواردی که اغلب شنیده می شود این است که فناوری به این خطرات رسیدگی می کند، گوینده این کلمات معمولاً آنها را بدون هیچ کنایه ای بیان می کند زیرا به نظر می رسد که او نمی داند که بیشتر خطرات در سطح انقراض که ما با آن روبرو هستیم تا حد زیادی ناشی از فناوری است.
مطمئناً برخی از فناوری ها می توانند به کاهش این خطرات کمک کنند، اما بحث واقعی که ما باید داشته باشیم این است که آیا فناوری های خاص ارزش ریسک را دارند یا خیر.
در نهایت، این بحث وجود دارد که ما انسان ها در طول اعصار از انواع خطرات عبور کرده ایم و هنوز اینجا هستیم، تاب آوری انسان را نمی توان انکار کرد و به نظر من این احتمال وجود دارد که گروه های کوچکی از انسان ها در برابر هر فاجعه ای که ممکن است بر سر ما بیاید زنده بمانند.
در یک فاجعه کوتاه مدت، اینکه من یا هر یک از کسانی که این جمله را می خوانند جزو بازماندگان باشیم مشکل ساز است. اینکه آن گروه های کوچک برای مدت طولانی زنده بمانند، بستگی زیادی به نوع فاجعه دارد. آنچه باروری انسان را از بین می برد، بدیهی است که به پایان تلاش انسان منجر می شود.
آزمایشی که صرفاً بسیاری از انسان ها را نابود می کند و دیگران را دست نخورده می گذارد، ممکن است اجازه دهد آزمایش انسان برای مدت طولانی ادامه یابد.
همانطور که به این دلایل فکر می کنید که چرا به نظر می رسد تهدیدات در سطح انقراض پاسخی قوی ایجاد نمی کنند، ممکن است این سوال برای شما پیش بیاید که آیا راه هایی برای دور زدن این موانع و نگرش ها وجود دارد، اما در مجموع ما تقریباً مطمئناً آنها را در مقیاس وسیع دنبال نخواهیم کرد.
سیستم اقتصادی حال حاضر جهان مشوق فعالیت هایی است که خطر انقراض را بدتر می کند.
لینک سایت مرجع
مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است... سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد، ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.
