دو بخش محرک آینده تقاضای نفت

تقاضای نفت در میان مدت به دلیل جایگزین های محدود به افزایش خود ادامه خواهد داد، همچنین بخش‌های حمل و نقل و ثابت نقش کلیدی در مسیر تقاضای نفت دارند.

بر اساس تحقیقات و مدل‌سازی ریستاد انرژی، تقاضای نفت در میان‌مدت بیشتر خواهد شد، زیرا جایگزین‌های کم کربن هنوز به اندازه کافی توسعه‌یافته یا از نظر اقتصادی رقابتی برای جبران تقاضای فزاینده برای حمل‌ و نقل و خدمات صنعتی نیستند.

آخرین گزارش سناریوهای کلان نفتی ریستاد انرژی توضیح می دهد که چگونه 13 بخش متکی به نفت با انتقال پیچیده تر از آنچه که چند سال پیش انتظار می رفت، مواجه خواهند شد و این یافته‌ها بر این مفهوم تأکید می‌کند که تقاضای نفت همچنان فزاینده است و فرآیند جایگزینی موجودی سرمایه مرتبط با مصرف نفت به دلیل مزیت‌های رقابتی نفت در بخش‌های حمل و نقل و فرآیندهای صنعتی متعدد، پیچیده و طولانی خواهد بود.

این تحقیق مسیر تقاضای پنج ساله نفت، آمادگی فن‌آوری هر بخش برای انتقال و چارچوب‌های سیاست حمایت از این تغییر را ارزیابی می‌کند.

تجزیه و تحلیل ما تأثیر پیشرفت های حیاتی، مانند برقی شدن سریع اتوبوس ها، ریل ها و اتومبیل ها، و همچنین چالش های پیش روی بخش های باقی مانده را که فاقد فناوری های جایگزین کاملاً توسعه یافته یا رقابتی هستند، روشن می کند.

از آنجایی که تقاضای نفت احتمالاً در میان مدت در مسیر صعودی باقی می‌ماند، احتمال انتقال سریع از نفت کاهش می‌یابد مگر اینکه شاهد پیشرفت‌هایی در حامل‌های انرژی کم کربن باشیم که می‌توانند از نظر فنی و اقتصادی جایگزین نفت شوند.

پیش‌بینی میان‌مدت به‌روز ما باید مقداری واقع‌گرایی را در روایت انتقال نفت، در کنار احساس فوریت دوباره برای کاوش و سرمایه‌گذاری حتی بیشتر - هر جا که منطقی اقتصادی داشته باشد - در فناوری‌های پاک و انرژی‌های تجدیدپذیر برای دستیابی به این پیشرفت‌ها به ارمغان آورد.

حمل و نقل

حدود یک چهارم تقاضای جهانی نفت از حمل‌ و نقل جاده‌ای مسافری تامین می‌شود، بنابراین جای تعجب نیست که استفاده از وسایل نقلیه الکتریکی (EVs)، که شامل خودروهای الکتریکی باتری‌دار (BEV) و پلاگین هیبریدی (PHEV) می‌شود، کلیدی است.

عاملی برای تخمین تاثیر تقاضای نفت خودروهای برقی از سال 2018 رشد داشته اند و 16 درصد از فروش جهانی را در سال 2022 تشکیل می دهند، با این حال سال گذشته شاهد یک نقطه عطف - با فروش جهانی خودروهای برقی الکتریکی تنها در 19 درصد - به دلیل ترکیبی از عدم وجود خودروهای برقی در بازار انبوه در خارج از چین بودیم.

زیرساخت ضعیف شارژ، پذیرش کم مصرف‌کننده در برخی مناطق، ناامنی شارژ و لغو یارانه‌ها در برخی کشورها.

با وجود این چالش‌ها، ریستاد انرژی همچنان پیش‌بینی می‌کند که برقی‌سازی حمل‌ و نقل جاده‌ای مسافری در نیمه دوم این دهه و پس از آن دوباره قوت خواهد گرفت و خودروسازان متعهد شده اند در سال های آینده ده ها میلیون خودروی برقی تولید کنند که باعث صرفه جویی در مقیاس خواهد شد.

با این حال، توجه به این نکته مهم است که برخی از این طرح‌ها اخیراً به دلیل بازگشت سرمایه ضعیف کاهش یافته است، در پایان، یک مشکل بزرگ باید حل شود: ناامنی شارژ در مناطقی که مالکان خودروها دارای پارکینگ خصوصی نیستند، این پدیده به ویژه در بسیاری از کشورهای غیر OECD و در تعداد کمی از کشورهای OECD نیز حاد است.

فراتر از حمل و نقل جاده ای مسافر، انتقال به منابع انرژی جایگزین با بادهای مخالف مواجه است.

در حمل‌ و نقل جاده‌ای تجاری سنگین، انتظار می‌رود که تقاضای نفت همگام با گسترش اقتصاد جهانی، به‌ویژه در آسیا، رشد کند، زیرا جایگزین‌های نفت همچنان محدود است، به عنوان مثال باتری ها هنوز خیلی سنگین و بزرگ هستند که در یک کامیون کلاس 8 قرار نمی گیرند و حتی اگر این کار را داشته باشند، شارژ آن ها خیلی طول می کشد.

تعویض باتری، فرآیندی که در آن باتری‌های با شارژ کم با باتری‌های کاملاً شارژ شده در ایستگاه‌های تخصصی جایگزین می‌شوند، در چین امیدوارکننده بوده است، اما هنوز هم بخش کوچکی از ناوگان کامیون‌های برقی است. شارژ کاتناری و القایی - روش‌های شارژ وسایل نقلیه الکتریکی در حین حرکت - می‌تواند راه‌حلی باشد، اما در حال حاضر بسیار گران هستند.

مسلماً، ولوو و تسلا تولید و تحویل نیمه‌کامیون‌های برقی را آغاز کرده‌اند، اما تعداد آنها کم است و در میان‌مدت ادامه خواهد یافت.

صنعت دریایی بسیاری از چالش‌های مشابه کامیون‌های سنگین را به اشتراک می‌گذارد، حمل و نقل محموله های بزرگ از طریق دریاها به طور کارآمد و مقرون به صرفه به سوختی با چگالی انرژی بالا، ذخیره سازی و حمل و نقل ایمن و یک زنجیره تامین مستقر نیاز دارد.

در حالی که جایگزین هایی مانند آمونیاک و متانول ممکن است برخی از این الزامات را برآورده کنند، آنها هنوز در معیارهای کلیدی مانند قیمت و چگالی انرژی از نفت پیشی گرفته اند و علاوه بر این، پیر شدن سریع ناوگان دریایی جهانی قرار است گردش مالی ناوگان را کاهش دهد.

سوخت هوانوردی پایدار (SAF) یک جایگزین سازگار با محیط زیست برای سوخت سنتی جت است. اگرچه SAF پتانسیل رشد قابل توجهی در صنعت هوانوردی در طول دهه 2030 و پس از آن را دارد، اما در پنج سال آینده تأثیر قابل توجهی بر حمل و نقل هوایی نخواهد داشت.

علیرغم تعهدات عمده خطوط هوایی و برنامه کورشیا سازمان بین المللی هوانوردی غیرنظامی (ایکائو)، سهم SAF تا پایان این دهه کمتر از 5 درصد از تقاضای سوخت جت خواهد بود و این به معنای کمتر از 0.4 درصد تقاضای جهانی نفت است.

اتوبوس‌ها و حمل‌ و نقل ریلی نیازی به انتظار گزینه‌های جایگزین ندارند، زیرا از قبل در دسترس هستند و بسیار مؤثر هستند، روند اخیر برق رسانی در این دو بخش در چین، هند و اروپا به لطف سیاست های دولت در سال های آینده ادامه خواهد یافت.

با این حال، حتی اگر این دو بخش به طور کامل در 15 سال آینده برق‌دار شوند، حداکثر کاهش تقاضای نفت تا سال 2030 تنها حدود 0.5 تا 0.8 میلیون بشکه در روز خواهد بود، زیرا در حال حاضر کمتر از 3 درصد تقاضای نفت را تشکیل می‌دهند.

بخش های ثابت

بخش‌های ثابت که شامل پتروشیمی، صنعت، ساختمان، مصرف غیرانرژی، مصرف خود انرژی، برق و کشاورزی است، تا سال 2024 42.3 درصد از تقاضای جهانی نفت را تشکیل می‌دهند و اجزای حیاتی انتقال انرژی هستند.

در بخش پتروشیمی، تقاضا برای پلاستیک در سال‌های آینده افزایش می‌یابد - به دلیل رشد طبقه متوسط جهانی - و نفت و مایعات گاز طبیعی (NGLs) خوراک مورد استفاده برای تولید پلاستیک خواهند بود. برای کاهش تقاضا برای مواد اولیه خام، نرخ بازیافت مکانیکی و شیمیایی باید افزایش یابد.

با این حال، سرمایه گذاری بیشتر در زنجیره تامین بازیافت و همچنین تحقیق و توسعه برای دستیابی به این امر مورد نیاز است، یادآوری این نکته حائز اهمیت است که نرخ بازیافت پلاستیک در جهان در حال حاضر تنها 8 درصد از کل مصرف پلاستیک را تشکیل می دهد، با شواهد اندکی مبنی بر اینکه می تواند تا پایان دهه به میزان قابل توجهی افزایش یابد.

تقاضای نفت در بخش ساختمان در چند سال پیش نسبت به آنچه انتظار می رفت انعطاف پذیرتر شده است، در مناطقی که شبکه گاز طبیعی در دسترس نیست و زمستان‌ها طولانی و سرد است، نفت - به شکل گاز مایع (LPG)، نفت سفید یا گازوئیل - کارآمدترین حامل انرژی برای گرمایش فضا و آب است.

پمپ های حرارتی که معمولاً برای گرمایش فضا در آب و هوای ملایم تر بسیار کارآمد هستند، در مناطق بسیار سرد کارایی کمتری دارند و در نهایت، در کشورهایی که هنوز به سوخت زیست توده برای پخت و پز متکی هستند، مانند کشورهای جنوب صحرای آفریقا، LPG می تواند حامل انرژی پاک تری باشد که می تواند منجر به افزایش 1.5 میلیون بشکه ای در روز در مصرف نفت شود.

چگالی انرژی بالا در بخش صنعت برای دستیابی به دماهای بالا مورد نیاز برای عملیات هایی مانند فولادسازی، تولید سیمان، پتروشیمی و زیربخش های پالایش ضروری است، اگرچه هیدروژن به عنوان بادوام ترین حامل انرژی کم کربن جایگزین نفت در نظر گرفته می شود، اما بعید است در پنج سال آینده به یک رقیب قدرتمند تبدیل شود زیرا هزینه های بالا و عدم وجود یک زنجیره تامین توسعه یافته است.

تحقیقات ما تأیید می‌کند که تقاضای نفت همچنان ثابت است و تغییر در سهام سرمایه مرتبط با مصرف آن به زمان و منابع نیاز دارد.

همچنین اهمیت درک کل سیستم انرژی را به صورت کامل و نه فقط سیستم نفت را به ما یادآوری می کند، اگر سایر بخش‌های انرژی از فناوری پاک و انرژی‌های تجدیدپذیر با سرعت بیشتری استفاده کنند، کاهش انتشار جهانی همچنان در میان مدت امکان‌پذیر است.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است... سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد، ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.