در ابتدا انگلیسی ها از زغال سنگ بهره برداری کردند و در این فرآیند یک انقلاب صنعتی به راه انداختند، سپس آمریکایی ها نفت را پیدا کردند و آن را به سوخت جهانی تبدیل کردند و سپس گاز طبیعی را که محصول جانبی اکتشاف نفت بود، به یک تجارت بزرگ تبدیل کردند.
انتقال انرژی نشان دهنده تغییر از منابع سنتی مانند نفت و گاز به فرصت های جدید مانند لیتیوم، هیدروژن و … است، اما اکثریت موافقند که نرخ رشد بازار نفت و گاز به اوج خود رسیده است، نفت و گاز منابع آینده نیستند و به دنبال اقدام هستید؟
نفت (منبع جدید انرژی) جدید چییست؟
لیتیومی که برای همه آن باتری ها لازم است چطور؟ معدنچیان ذخایر قابل توجهی، عمدتاً در کشورهای دوست، یافته اند. (استرالیا نیمی از ذخایر جهان را تولید می کند.) علاوه بر این، بیشتر لیتیوم زمین در آب دریا یافت می شود و پس تامین مشکل نیست، بلکه این است که چین روی پردازش قفل دارد. (حدود 80 درصد از بازار)
بنابراین، لیتیوم کمتر شبیه یک بازی منابع به نظر می رسد تا یک فشرده سازی بالقوه تولید.
سپس بازی منبعی است که ما در حال تماشای آن هستیم، هیدروژن سفید، آیا حفاری ها می توانند هیدروژن کافی (مرتبط با هلیوم) را در زیر زمین برای باز کردن یک بازی منابع پایدار پیدا کنند؟ اولین چاه هیدروژنی در سال 2023 در نبراسکا حفر شد اما حفاری هنوز این یافته ها را فاش نکرده است و چاه های بیشتری در اوایل سال 2024 در اینجا (آمریکا) و در استرالیا در راه است. (برای نتیجه گیری خیلی زود است)
بازگشت به واقعیت مس بهترین رسانای الکتریکی در راه است و برقی شدن اقتصاد به مس نیاز دارد (حداقل تا زمانی که قیمت مس کاربران را مجبور به یافتن جایگزین کند) و بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که ظرفیت استخراج فعلی برای پاسخگویی به تقاضای آینده کافی نیست و توسعه ذخایر مس سال ها طول می کشد و توسعه دهندگان ممکن است مجبور به ایجاد زیرساخت جدید نیزباشند.
بیشتر توسعه‌های بالقوه مس جدید در کنار ایستگاه راه‌آهن یا بندر آماده برای حمل و نقل قرار ندارند. یک بازی سریع نیست.
اورانیوم را فراموش نکنید به نظر می رسد همه، به ویژه در حوزه فناوری، در حال حاضر در حال هیاهوی انرژی هسته ای هستند، علاوه بر این، بزرگترین ذخایر در استرالیا، یک کشور دوست، و پس از آن قزاقستان، کانادا، روسیه، نامیبیا و مجموعه ای از مکان های دوستانه و غیر دوستانه از دیدگاه ایالات متحده است. اگر واقعا صنعت هسته ای احیا شود، فرصتی به نظر می رسد.
ممکن است متوجه شده باشید که این سرمایه گذاری های معدنی، کارهای نسبتاً پرخطری هستند. آنها زمان می‌برند تا سرمایه‌گذاری‌های پرخطر را توسعه داده و به کار گیرند، آنها در برابر نوسانات قیمت آسیب پذیر هستند مانند همه کالاها. چینی ها می توانند هر یک از این بازارها را خراب کنند، تغییرات فناوری می تواند بر تقاضا تأثیر بگذارد. اینها احتمالاً از سرمایه گذاری جدید نفت و گاز پرمخاطره تر هستند، هر چند با سود بیشتر.
با این حال، منبع دیگری وجود دارد - تقریباً یک چیز مطمئن - و یک ضرورت مطلق صرف نظر از مرحله چرخه تجاری یا آخرین فناوری، (منظور ما آب است) در حالی که تقاضا در حال افزایش است، عرضه ثابت وجود دارد که بیش از یک چهارم جمعیت جهان به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند.
زیرساخت‌های آبی ما دارای نشت و لرزان است... آلاینده های ریخته شده در آب باعث کاهش عرضه آب آشامیدنی می شود و تقریبا نیمی از جمعیت جهان به سرویس بهداشتی ایمن دسترسی ندارند. در ایالات متحده، دادگاه عالی حفاظت از تالاب ها را به میزان قابل توجهی کاهش داده است و سطح مخازن در پایین ترین سطح تاریخی است.
در بریتانیا، شرکت‌های خصوصی‌سازی شده فاضلاب را به معنای واقعی کلمه به طور روزانه به رودخانه‌ها می‌ریزند در حالی که خواهان افزایش زیاد نرخ هستند. در برزیل، بخشی از آمازون خشک شده است.
بازی اینجا چیست؟ نه فقط حفاری چاه
همچنین در حال سرمایه‌گذاری در ساخت کارخانه و مدیریت خدماتی است که آب را تصفیه می‌کند، آن را تولید می‌کند (شیرین‌کن) و بدون تلفات عمده (یعنی نشتی) تحویل می‌دهد. البته، تجارت آب و فاضلاب تنها 15 درصد از تجارت نفت و گاز در سراسر جهان است، بنابراین توجه یکسانی به آن نمی شود.
به نظر می رسد صنعت نفت با تقاضای ضعیف تر و کمبود عرضه مواجه است، در حالی که صنعت آب با تقاضای بالقوه افزایش یافته و با عرضه ایستا مواجه است.
لینک سایت مرجع
مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است... سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد، ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.
