مرگ پرندگان و خفاش ها توسط توربین های بادی

چگونه توربین های بادی می توانند با خفاش ها و پرندگان به طور مسالمت آمیز همزیستی کنند؟ همانطور که نیروی باد در سراسر جهان رشد می کند، خطر توربین ها برای حیات وحش نیز افزایش می یابد.

تقریباً دو بار در ماه بسیاری از مزارع بادی استرالیا بازدید مهمی از سگ‌ها و نگهبانان آنها دریافت می‌کنند، سگ ها حرفه ای هستند و دقیقا می دانند که برای چه کاری آنجا هستند.

آنها مشتاقانه در امتداد ترانسکت‌ها زیر توربین‌های بادی (wind-turbines) می‌دوند و تا زمانی که بویی به مشامشان می‌رسد، دراز می‌کشند، می‌نشینند یا یخ می‌زنند، پس از یافتن اهدافشان: لاشه خفاش‌ها و پرندگانی که در اثر برخورد توربین کشته شده‌اند.

برای نزدیک به دو دهه شرکت بوم‌شناس باد و حیات وحش، اما بنت، Elmoby Ecology، از سگ‌ها برای شمارش قربانیان توربین‌های بادی در جنوب استرالیا استفاده می‌کند.

اعداد نگران کننده هستند و هر توربین سالانه 4 تا 6 لاشه پرنده تولید می کند که بخشی از مجموع تلفات ناشی از توربین های بادی است که احتمالاً به 10000 پرنده در سال برای کل استرالیا می رسد. (بدون احتساب لاشه های حمل شده توسط لاشخورها)

چنین مرگ و میر در آمریکای شمالی صدها هزار پرنده است.

تعداد خفاش‌های مرده بسیار بدتر است: سگ‌ها سالانه بین 6 تا 20 مورد از این خفاش‌ها را در هر توربین پیدا می‌کنند که تصور می‌شود هر سال ده‌ها هزار پرنده در استرالیا می‌میرند و در آمریکای شمالی، این تعداد نزدیک به یک میلیون پرنده است.

در واقع برخی از کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که برخورد توربین‌ها می‌تواند گونه‌های خاصی از خفاش را به سمت انقراض سوق دهد. بنت می‌گوید: این تهدید شماره یک است که میکروخفاش‌های کوچک ما با آن مواجه هستند.

اعدادی از این دست باعث درگیری در محافل محیط‌بانان شده‌اند و کسانی را که برای تولید سریع انرژی‌های تجدیدپذیر - که برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی ضروری است - در مقابل کسانی قرار می‌دهند که با توربین‌ها به دلیل تأثیر آنها بر حیات وحش مخالف هستند و برخی از گروه های حفاظت از پرندگان مکرراً پروژه های انرژی بادی را مختل کرده اند.

اما کارشناسان تاکید می کنند که مرگ و میر حیات وحش در اثر توربین های بادی اجتناب ناپذیر نیست. در طول چند دهه گذشته، دانشمندان از طریق مطالعات عمیق در مورد بوم‌شناسی پرندگان و خفاش‌ها و اینکه چگونه موجودات موانع در مسیرشان را حس می‌کنند، چگونگی و چرایی برخوردها را بررسی کرده‌اند.

در انجام این کار، دانشمندان چندین روش را برای جلوگیری از برخورد حیوانات با توربین‌های بادی کشف کرده‌اند - از اصلاحات ساده مانند محدود کردن فعالیت توربین‌ها تا اصلاح طراحی آنها. اگر این راه حل ها به طور گسترده اجرا شوند، ممکن است به توربین های بادی اجازه همزیستی مسالمت آمیز با حیات وحش موجود در هوا را بدهد.

جاذبه مهلک

برای بنت، استفاده از مزارع بادی برای اتخاذ روش‌هایی برای جلوگیری از برخورد خفاش‌ها یک اولویت بوده است و پرندگان - که یک پنجم از گونه های پستانداران را تشکیل می دهند - نقش حیاتی در خوردن حشرات آفت، پراکنده کردن دانه ها و گرده افشانی گیاهان دارند.

سرعت تولید مثل آهسته بعضی از پرندگان (معمولاً فقط یک بار در سال بتخم گذاری می کنند) آنها را به ویژه در برابر کاهش جمعیت آسیب پذیر می کند.

و به دلایلی که هیچ کس به طور کامل نمی‌داند، خفاش‌ها جذب برج‌های توربین می‌شوند، شاید به این دلیل که آن‌ها را به‌عنوان مکان‌های بالقوه غواصی، مکان‌هایی برای یافتن طعمه حشرات، پست‌های مشخص‌کننده عطر یا نقاطی برای تجمع می‌بینند.

سارا ویور، بوم‌شناس حیات وحش با مشاوران بومن، یک شرکت خدمات مهندسی مستقر در ویرجینیا، می‌گوید: برخلاف پرندگان، خفاش‌ها در واقع در حال بررسی توربین‌های بادی هستند و زمان بیشتری را در اطراف آن‌ها می‌گذرانند، که آنها را در معرض خطر بیشتری برای مرگ و میر قرار می‌دهد.

به شرکت های انرژی در مورد راه هایی برای کاهش اثرات زیست محیطی خود توصیه می کند، این جذابیت به این معنی است که حتی زمانی که توربین‌ها به طور عمدی در مکان‌هایی نصب می‌شوند که فعالیت خفاش‌ها کم یا بدون هیچ گونه فعالیتی است، حیوانات همچنان اغلب در آنجا پرواز می‌کنند و کشته می‌شوند.

بسیاری از کارشناسان معتقدند موثرترین راه حل، محدود کردن زمان فعال بودن توربین ها است.

بوم شناسان متوجه شده اند که به ویژه گونه های خفاش کوچک زمانی که سرعت باد نسبتاً کم است، در حدود 2 تا 5 متر در ثانیه (حدود 4.5 تا 11 مایل در ساعت) به احتمال زیاد مورد اصابت تیغه ها قرار می گیرند.

این خفاش‌های کوچک که وزنشان کمتر از یک میله اسنیکرز است، اگر شرایط باد خیلی بیشتر شود، نمی‌توانند پرواز کنند. بنابراین در شب، زمانی که خفاش‌ها بیرون می‌روند، تنظیم توربین‌های بادی که فقط زمانی به سرعت باد می‌چرخند - رویکردی به نام محدود کردن - می‌تواند کمک کند.

به عنوان مثال یک مطالعه دو ساله در یک مزرعه بادی پنسیلوانیا نشان داد که افزایش سرعت باد که در آن توربین ها شروع به چرخش می کنند از 3.5 متر در ثانیه به 5 یا 6.5 متر در ثانیه باعث کاهش مرگ و میر خفاش ها بین 44 تا 93 درصد می شود.

بنت می‌گوید از آنجایی که بیشتر نیروی باد با سرعت باد بالا تولید می‌شود، تأثیر کاهش بر تولید انرژی بسیار کم است.

هنگامی که او کاهش بسیار ملایمی را آزمایش کرد - یعنی سرعت قطع را از 3 متر در ثانیه به 4.5 متر در ثانیه افزایش داد - او و همکارانش شاهد کاهش مرگ و میر خفاش ها حدود 54 درصد بودند، در حالی که مزرعه بادی استرالیا کمتر از 0.1 درصد از دست داد.

ویور می‌گوید، با این حال، یک نگرانی رایج در مورد کاهش این است که می‌تواند مزارع بادی را در مکان‌هایی که به طور کلی سرعت باد کمتری دارند، به‌طور قابل‌توجهی کمتر قابل دوام کند. در چنین شرایطی - و در مواردی که محدود کردن ممکن است به اندازه کافی مؤثر نباشد - یک استراتژی دیگر ممکن است مفید باشد: جلوگیری از خفاش‌ها با صداهای گمراه کننده در محدوده فراصوت، قابل شنیدن برای خفاش‌ها اما نه برای انسان.

این رویکرد تا حدی ناشی از مطالعات پروانه‌های ببر - خوراکی‌های محبوب خفاش‌ها - است که صدای مافوق صوت را منتشر می‌کنند که خفاش‌ها را منحرف می‌کند.

در مطالعه‌ای که در سال 2020 منتشر شد، ویور و همکارانش یک بازدارنده اولتراسونیک را در مزرعه بادی در جنوب تگزاس آزمایش کردند، جایی که او شاهد کاهش 54 درصدی مرگ‌ومیر خفاش‌های دم آزاد برزیلی و کاهش 78 درصدی مرگ‌ومیر خفاش‌های هور بود. گونه های به شدت آسیب دیده در آن سایت.

ویور می‌گوید پس از اینکه شرکت انرژی بادی نتایج را مشاهده کرد، آنها تمام 255 توربین بادی را در سایت خود با بازدارنده‌های صوتی اولتراسونیک بازسازی کردند.

برای گونه های دیگر، ویور یا مزایایی را مشاهده نکرد یا داده های کافی برای ارزیابی آنها نداشت، او می‌گوید برای موثرتر کردن بازدارنده‌های اولتراسونیک تحقیقات بیشتری لازم است. «این لزوماً استراتژی درستی برای همه گونه‌ها در همه مکان‌ها نیست.

وسایل کمک بصری برای پرندگان

همچنین تلاش های فزاینده ای برای جلوگیری از برخورد پرندگان در مزارع بادی وجود دارد. مرگ و میر توربین‌ها نسبت به قتل توسط گربه‌های خانگی یا برخورد با ساختمان‌ها، وسایل نقلیه و خطوط برق باعث مرگ پرندگان می‌شود.

تام ویل، پرنده شناس حفاظت از محیط زیست بازنشسته از خدمات ماهی و حیات وحش ایالات متحده، می گوید، در عصری که جمعیت بسیاری از پرندگان در حال کاهش است، باید با هر علت مرگ و میر مقابله کرد.

او اضافه می کند که برخی از پرندگان بیشتر از سایرین تحت تأثیر قرار می گیرند، مانند پرندگان شکاری با سرعت تولید مثل، که در همان مناطق باز و بادخیز شکار می کنند که برای توسعه مزارع بادی محبوب هستند.

ویل می گوید برای برخی از شکارچیان مانند عقاب طلایی، که جمعیت آنها به سختی پایدار است یا در حال کاهش است، هر گونه مرگ و میر قابل توجهی است.

ویل می‌افزاید اجتناب از قرار گرفتن مزارع بادی در مناطق پرخطر - مانند پشته‌ها، جایی که بسیاری از گونه‌های پرندگان در طول مهاجرت در آنجا متمرکز می‌شوند و به‌ویژه شکارچیان از بادهای نشاط‌آور استفاده می‌کنند - می‌تواند کمک کند.

اما در مواردی که نمی توان از فعالیت پرندگان به طور کامل اجتناب کرد، ممکن است یک راه حل نسبتا ساده وجود داشته باشد: رنگ آمیزی پره های توربین.

این ایده به آزمایش هایی برمی گردد که در اواخر دهه 1900 توسط دانشمند بینایی پرنده ویلیام هودوس از دانشگاه مریلند آغاز شد. او دریافت که با نزدیک‌تر شدن سگک‌های آمریکایی به تیغه‌های دوار، چرخش آن‌ها برای گرفتن چشمان آن‌ها خیلی سریع می‌شود و تاری نامرئی ایجاد می‌کند.

اما هودوس کشف کرد که رنگ کردن یک تیغه سیاه می‌تواند توربین‌ها را برای پرندگان بیشتر نمایان کند و مطمئناً، هنگامی که دانشمندان اخیراً این روش را در نروژ آزمایش کردند، دریافتند که تیغه های سیاه میزان مرگ و میر را برای 19 گونه پرنده 70 درصد کاهش می دهد.

شیلو فلتون، که برنامه تحقیقاتی حیات وحش موسسه حیات وحش انرژی تجدیدپذیر را رهبری می کند، خاطرنشان می کند که این رویکرد به آزمایش بیشتری نیاز دارد. سازمان غیرانتفاعی در حال حاضر در حال آزمایش تیغه‌های رنگ‌شده در یک مزرعه بادی بزرگ در وایومینگ است تا ببیند آیا به جلوگیری از برخورد عقاب کمک می‌کند یا خیر.

الکس بنکس پرنده‌شناسی که با ناظر حفاظت از محیط زیست دولت بریتانیا کار می‌کند، خاطرنشان می‌کند که ممکن است این استراتژی برای توربین‌های بادی فراساحلی که در حال حاضر در بریتانیا و اروپا در حال گسترش هستند، نیاز به اصلاح داشته باشد.

به عنوان مثال بسیاری از پرندگانی که در دریا به علوفه جویی می‌پردازند، مانند کیتی‌واک‌های پا سیاه و مرغان دریایی با پشت سیاه کمتر، ممکن است بعید باشد که توربین‌های بادی را ببینند یا از آن اجتناب کنند.

بنکس می‌گوید: فکر می‌کنم تکامل آن‌ها باعث نشده است که لزوماً انتظار موانعی در فضای جستجوی غذا داشته باشند، او می گوید که این گونه ها ممکن است از رنگ آمیزی برج های توربین و همچنین پره ها با الگوهای قابل توجه سود ببرند.

راه حل های دیگری نیز در دست توسعه هستند. بانکز در تلاش برای استفاده از ابزارهای مبتنی بر لیزر و ردیابی GPS برای اندازه‌گیری ارتفاع پرواز گونه‌های مختلف پرندگان دریایی است. هدف این است که توسعه‌دهندگان توربین‌های دریایی را آگاه کنیم تا بتوانند در مورد ارتفاع توربین تصمیم بگیرند که برخورد با پرندگانی را که در ارتفاع پایین‌تر از دریا پرواز می‌کنند، کاهش دهد.

در برخی از مزارع بادی فراساحلی در هلند، دانشمندان از مدلی برای پیش‌بینی عبور گونه‌های پرندگان مهاجر از قبل استفاده می‌کنند، بنابراین می‌توان توربین‌ها را در حین حرکت پرندگان خاموش کرد.

در همین حال در بازگشت به خشکی، موسسه حیات وحش انرژی های تجدیدپذیر در حال آزمایش سیستمی است که از دوربین های ویدئویی برای شناسایی عقاب ها و گونه های دیگر استفاده می کند و سپس سیگنال های صوتی را برای جلوگیری از آنها منتشر می کند.

از همین سیستم می توان برای خاموش کردن توربین ها استفاده کرد و در برخی از مزارع بادی که مؤسسه با آنها شریک است، انسان ها بیرون می روند و به تماشای عقاب ها می پردازند. اگر آنها یکی را ببینند، توربین های فردی که خطری برای پرنده هستند کند یا متوقف می شوند.

یک سوال نظارتی

ویور می‌گوید، برخی از شرکت‌های انرژی بادی با میل خود با دانشمندان برای یافتن و آزمایش راه‌حل‌های جدید همکاری کرده‌اند، یا به‌طور داوطلبانه اقدامات کاهش‌دهنده‌ای را که از قبل وجود داشته است، اتخاذ کرده‌اند.

اما نیاز فوری به شرکت‌های بادی بیشتری برای اقدام وجود دارد. بسیاری از اقدامات کاهشی مانند محدود کردن فقط زمانی که لازم است انجام دهند - به عنوان مثال، زمانی که بر گونه های در معرض خطر یا محافظت شده تأثیر می گذارد.

ویور می‌گوید، یافتن راه‌هایی برای تشویق شرکت‌ها برای محافظت از گونه‌های معمولی برای اطمینان از اینکه در آینده در معرض خطر قرار نخواهند گرفت، بسیار مهم است و بنت می‌گوید در کشورهایی که توسعه‌های انرژی بادی توسط بانک‌های جهانی تأمین مالی می‌شوند، تبدیل کردن کاهش‌ها به یک الزام برای تأمین منابع مالی نیز می‌تواند کمک کند.

او می‌افزاید که مقررات قوی‌تر نیاز است.

به عنوان مثال آلمان مدت‌هاست که تمام توربین‌های بادی جدید را ملزم کرده است تا برای جلوگیری از مرگ غیرضروری خفاش‌ها، محدودسازی را انجام دهند.

ویور می‌گوید: من فکر می‌کنم می‌توانیم به یک راه‌حل برسیم. او می‌گوید اما رسیدن به این هدف مستلزم گفتگو بین سازمان‌های دولتی، حوزه‌های قضایی محلی، شرکت‌های انرژی بادی و حافظان محیط زیست و همچنین دانشمندان است تا اطمینان حاصل شود که استراتژی‌های کاهش موجود و جدید به درستی مورد استفاده قرار می‌گیرند و قطعاً همه باید پای میز مذاکره بیایند.

مالکیت معنوی مجله انرژی (energymag.ir) علامت تجاری ناشر است... سایر علائم تجاری مورد استفاده در این مقاله متعلق به دارندگان علامت تجاری مربوطه می باشد، ناشر وابسته یا مرتبط با دارندگان علامت تجاری نیست و توسط دارندگان علامت تجاری حمایت، تایید یا ایجاد نشده است، مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد و هیچ ادعایی از سوی ناشر نسبت به حقوق مربوط به علائم تجاری شخص ثالث وجود ندارد.